Salmenes 91

1 Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,

Ti što prebivaš pod zaštitom Višnjega, što počivaš u sjeni Svemogućega,

2 han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»

reci Jahvi: “Zaklone moj! Utvrdo moja! Bože moj u koga se uzdam!”

3 For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.

Jer on će te osloboditi od zamke ptičarske, od kuge pogubne.

4 Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.

Svojim će te krilima zaštititi i pod njegova ćeš se krila skloniti: Vjernost je njegova štit i obrana!

5 Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,

Nećeš se bojati strašila noćnoga ni strelice što leti danju,

6 for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.

ni kuge što se šulja kroz tmine, ni pošasti što hara o podne.

7 Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.

Pa nek' padaju tisuće kraj tebe, deseci tisuća s desne tvoje, tebi se neće primaći!

8 Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.

Tek što okom pogledaš, već ćeš vidjeti plaću grešnika.

9 «For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.

Jer Jahve je zaklon tvoj, Višnjega odabra sebi za okrilje.

10 Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.

Neće te snaći nesreća, nevolja se neće prikučiti šatoru tvojemu.

11 For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.

Jer anđelima svojim zapovjedi da te čuvaju na svim putima tvojim.

12 Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.

Na rukama će te nositi da se ne spotakneš o kamen.

13 På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.

Nogom ćeš gaziti lava i ljuticu, zgazit ćeš lavića i zmiju.

14 «Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.

Izbavit ću ga jer me ljubi, zakrilit ga jer poznaje ime moje.

15 Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.

Zazvat će me, a ja ću ga uslišiti, s njim ću biti u nevolji, spasit ću ga i proslaviti.

16 Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»

Nasitit ću ga danima mnogim, pokazat' mu spasenje svoje.”