Salmenes 91
1 Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,
Kasang koek pakaahaih ahmuen ah kaom kami loe, Thacak Sithaw ih tahlip ah abuep o tih.
2 han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»
Angraeng loe ka buephaih, kacak kai ih sipae ah oh; anih loe kam hahaih, ka Sithaw ah oh, tiah ka thuih han.
3 For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.
Anih mah loe tavaa han dongh patung kami ih ban thung hoi paduek thaih kasae nathaih thung hoiah na loisak tangtang tih.
4 Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.
Angmah ih pakhraeh hoi na khuk ueloe, anih ih pakhraeh tahlip ah na buepsak tih; anih ih loktang lok loe nang pakaahaih hoi angvaenghaih ah om tih.
5 Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,
Aqum ah kaom zitthok hmuen, khodai ah kah ih palaa,
6 for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.
khoving ah kaom nathaih kasae, athun ah kaom amrohaih doeh, na zii mak ai.
7 Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.
Na taengah kami sangto amtimh o ueloe, na bantang bangah kami sang hato amtim o tih; toe nang khaeah pha mak ai.
8 Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.
Mik hoi khue na dan ueloe, kasae kaminawk han paek ih tangqum to na hnu tih.
9 «For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.
Angraeng loe ka buephaih ah oh, tiah na thuih moe, Kasang koek khaeah, na ohhaih ahmuen to sak pongah,
10 Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.
sethaih roe na nuiah krah mak ai, kawbaktih amrohaih doeh na ohhaih ahmuen taengah angzo mak ai.
11 For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.
Na caehhaih ahmuen kruekah nang toep hanah, angmah ih vankaminawk to paek tih.
12 Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.
Na khok to thlung pongah daeng han ai ah, nihcae mah ban hoi na tapom o tahang tih.
13 På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.
Kaipui hoi pahui sae to na cawh ueloe, kaipui kanawk hoi pahui pui to khok hoiah na tii tih.
14 «Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.
Anih mah ang palung pongah, anih to ka pahlong han; anih mah ka hmin to panoek pongah, anih to ka tapom tahang han.
15 Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.
Anih mah ang kawk naah, ka pathim pae han; raihaih a tong naah, ka oh thuih han; anih to ka pahlong moe, ka pakoeh han.
16 Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»
Hinglung sawkhaih hoiah palung ka dipsak moe, ka pahlonghaih ka hnuksak han, tiah a thuih.
