Salmenes 90
1 Ei bøn av gudsmannen Moses. Herre, du hev vore ei livd for oss frå ætt til ætt.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2 Fyrr fjelli vart til, og du skapte jordi og heimen, ja frå æva og til æva er du Gud.
Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
3 Du let menneskja venda um til dust og segjer: «Vend um att, de menneskjeborn!»
Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4 For tusund år er i dine augo som dagen i går når han lid, som ei vakt um natti.
Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
5 Du riv deim burt som i flaum, dei vert som ein svevn, um morgonen er dei som groande graset;
Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
6 um morgonen blømer det og gror, um kvelden visnar det burt og turkast upp.
Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7 For me hev forgjengest ved din vreide, og ved din harm er me burtskræmde.
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
8 Du hev sett våre misgjerder for augo dine, vår løynde synd i ljoset frå di åsyn.
Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
9 For alle våre dagar er framfarne i din vreide, me hev livt våre år til ende som ein sukk.
Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
10 Vår livstid, ho varer sytti år, og når der er mykje kraft, åtteti år, og jamvel det stoltaste er møda og fåfengd, for snart er det framfare, og me flaug burt.
Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
11 Kven kjenner styrken i din vreide og din harm, soleis som ein bør ottast deg?
Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.
Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Vend um, Herre! Kor lenge? Og lat det gjera deg vondt for tenarane dine!
Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
14 Metta oss med di miskunn når morgonen renn, so vil me fegnast og gleda oss alle våre dagar!
Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15 Gled oss etter dei dagar du hev bøygt oss, etter dei år me hev set ulukka!
Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16 Lat di gjerning syna seg for tenarane dine og din herlegdom yver deira born!
Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
17 Og Herren, vår Guds ynde vere yver oss, og det våre hender gjer, gjeve du framgang for oss, ja, det våre hender gjer, det gjeve du framgang!
Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
