Salmenes 90
1 Ei bøn av gudsmannen Moses. Herre, du hev vore ei livd for oss frå ætt til ætt.
MAIN, kom me kotin nekid pat jan eu kainok on eu.
2 Fyrr fjelli vart til, og du skapte jordi og heimen, ja frå æva og til æva er du Gud.
Mon nana kan o jappa, o aude pan jappa a wiauiada, Kot kotin mia, jan maj kokodo o pil kokolata joutuk, Main Kot.
3 Du let menneskja venda um til dust og segjer: «Vend um att, de menneskjeborn!»
Kom kin kotin kapurelan pwel par aramaj akan o kotin mamajani: Puredo komail aramaj akan.
4 For tusund år er i dine augo som dagen i går når han lid, som ei vakt um natti.
Pwe par kid dueta aio me jamalar mon jilan omui o rajon majamajan eu ni pon.
5 Du riv deim burt som i flaum, dei vert som ein svevn, um morgonen er dei som groande graset;
Kom kin kotin kapwil irail wei, re rajon mair, dueata ra, me kin monedi madan.
6 um morgonen blømer det og gror, um kvelden visnar det burt og turkast upp.
Me kin majel pajan ni manjan, a ni joutik a pan palepaledi o monedi.
7 For me hev forgjengest ved din vreide, og ved din harm er me burtskræmde.
Omui onion me je kin jojore kidi, o omui onion melel, me je kin mekila madan.
8 Du hev sett våre misgjerder for augo dine, vår løynde synd i ljoset frå di åsyn.
Pwe kom kotin kajanjale on pein komui dip at akan, o dip at rir akan nan marain en jilan omui.
9 For alle våre dagar er framfarne i din vreide, me hev livt våre år til ende som ein sukk.
I me at ran akan karoj kin tan weiki omui onion, at par akan rajon kajoi pot.
10 Vår livstid, ho varer sytti år, og når der er mykje kraft, åtteti år, og jamvel det stoltaste er møda og fåfengd, for snart er det framfare, og me flaug burt.
Warain at mour me jaunpar ijeijok, a ma re toto, a pan waleijok, a ma me kajampwal, a pan apwal o dodok. Pwe a kin tan wei madan, dueta kit kin pir wei.
11 Kven kjenner styrken i din vreide og din harm, soleis som ein bør ottast deg?
A ij me kak dedeki mana en omui onion, o ij me kin majak onion wet?
12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.
Kom kotin padaki on kit, me kit pan mela, pwe jen lolekonkila.
13 Vend um, Herre! Kor lenge? Og lat det gjera deg vondt for tenarane dine!
Main Ieowa, kom kotin puron wukedoke don kit; arai da omui onion? Kom kotin maki on japwilim omui ladu kan!
14 Metta oss med di miskunn når morgonen renn, so vil me fegnast og gleda oss alle våre dagar!
Kom kotin kadire kin kit ala ar kalanan ni manjan, kit ap pan kapin o pereperen arain at maur.
15 Gled oss etter dei dagar du hev bøygt oss, etter dei år me hev set ulukka!
Kom kotin kaperen kit da murin at kalokoloker, o murin at kamekam warai.
16 Lat di gjerning syna seg for tenarane dine og din herlegdom yver deira born!
Kom kotin kajale on japwilim omui ladu kanomui wiawia kan o omui wau on na jeri kan.
17 Og Herren, vår Guds ynde vere yver oss, og det våre hender gjer, gjeve du framgang for oss, ja, det våre hender gjer, det gjeve du framgang!
leowa at Kot, en kalanan don kit o kotin kapwaiada dodok en pa at akan re at; ei kom kotin kapwaiada dodok en pa at akan!
