Salmenes 9
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
I MEN kapinga Ieowa sang nan mongiong i meler, o kasokasoiia duen sapwilim omui dodok kapuriamui kan karos.
2 Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
I men pereperen o polauleki komui o kauleki mar omui; komui me lapalapia,
3 av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
Pwe re kotin kaloedier ai imwintiti kan, irail pupedier o melar.
4 For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
Pwe re kotin apwali ia ni ai pung o ai dodok. Komui kaipokedi pon mol omui duen saunkapung pung amen.
5 Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
Kom kotin kapung ong men liki kan o kotin kamela me sapung kan, kom kotin kawelar mar arail kokolata.
6 Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
Imwintiti o soredier, a namenokalar melel. Komui kotin wuketedi kanim akan; o solar, me pan taman irail ada o tou ar akan.
7 Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
A Ieowa pan kotin kaunda kokolata. A kotin kaonopada mol a, pwen kadeikada.
8 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
O a pan kotin kadeikada sappa ni pung, o kakaunda wei kan pung.
9 Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
Ieowa sile pan me samama kan, silepa ni ansau apwal.
10 Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
I me irail, me asa mar omui kin liki komui, pwe komui sota kin muei sang irail, me kin rapaki komui, Maing Ieowa.
11 Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
Kauleki Ieowa, me kin kaunda nan Sion. Komail padaki ong wei kan a wiawia!
12 For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
Pwe a kotin taman irail ada o kotin kainoma nta’rail. A sota kin kotin maliela likwir en me samama kan.
13 Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
Maing Ieowa, kom kotin maki ong ia. Re kotin mangi ai apwal ren ai imwintiti kan, kom kotin dore ia la sang nan wanim en mela.
14 so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
Pwe i en kasokasoiia duen omui dodok kapuriamui pan wanim en nain Sion, perenki sauas pa om.
15 Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
Men liki kan pupedi ong nan por o, me pein irail weiradar, o nä’rail lodi ong insar, me pein irail wiadar.
16 Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
I me kitail asaki, Ieowa me kotin kapung pung. Me sapung kan salidi ong pein ar dodok en pa ar akan. (Sela)
Me sapung kan en lokidokila nan wasan mela, o men liki kan karos, me kin monokela Kot. (Sheol h7585)
18 For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
Pwe me samama o sota pan monokinokla kokolata, o me luet akan sota pan kaporoporeki mal kokolata.
19 Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
Maing, kom kotida! Pwe aramas ender pwaida, a men liki kan karos en pakadeikada mo omui.
20 Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)
Maing, kotiki ong ir men kamasak, pwe men liki kan en dedeki, me re udan aramas eta. (Sela)
