Salmenes 9
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
Til sangmesteren, efter Mutlabbén; en salme av David. Jeg vil prise Herren av hele mitt hjerte, jeg vil forkynne alle dine undergjerninger.
2 Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
Jeg vil glede og fryde mig i dig, jeg vil lovsynge ditt navn, du Høieste,
3 av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
fordi mine fiender viker tilbake, faller og omkommer for ditt åsyn.
4 For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
For du har hjulpet mig til rett og dom, du har satt dig på tronen som rettferdig dommer.
5 Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
Du har truet hedningene, tilintetgjort den ugudelige; deres navn har du utslettet evindelig og alltid.
6 Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
Fiendenes boliger er helt ødelagt for all tid, og byene har du omstyrtet, deres minne er tilintetgjort.
7 Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
Og Herren troner til evig tid, han har reist sin trone til dom,
8 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
og han dømmer jorderike med rettferdighet, han avsier dom over folkene med rettvishet.
9 Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
Og Herren er en borg for den undertrykte, en borg i nødens tider.
10 Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
Og de som kjenner ditt navn, stoler på dig; for du har ikke forlatt dem som søker dig, Herre!
11 Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
Lovsyng Herren, som bor på Sion, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!
12 For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
For han som hevner blod, kommer de elendige i hu, han glemmer ikke deres skrik.
13 Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
Vær mig nådig, Herre! Se det jeg må lide av dem som hater mig, du som løfter mig op fra dødens porter,
14 so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
forat jeg skal forkynne all din pris, i Sions datters porter fryde mig i din frelse.
15 Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
Hedningene er sunket i den grav de gravde; deres fot er fanget i det garn de skjulte.
16 Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
Herren er blitt kjent, han har holdt dom; han fanger den ugudelige i hans egne henders gjerning. (Higgajon, Sela)
De ugudelige skal fare ned til dødsriket, alle hedninger, som glemmer Gud. (Sheol h7585)
18 For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
For ikke skal den fattige glemmes for all tid; de saktmodiges håp skal ikke gå til grunne for evig.
19 Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
Reis dig, Herre! La ikke mennesker få makt, la hedningene bli dømt for ditt åsyn!
20 Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)
La frykt komme over dem, Herre! La hedningene kjenne at de er mennesker! (Sela)
