Salmenes 9
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
(Til sangmesteren. Al-mut-labben. En Salme af David.) Jeg vil takke HERREN af hele mit Hjerte, kundgøre alle dine Undere,
2 Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
glæde og fryde mig i dig, lovsynge dit Navn, du Højeste,
3 av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
fordi mine Fjender veg, faldt og forgik for dit Åsyn.
4 For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
Thi du hævded min Ret og min Sag, du sad på Tronen som Retfærds Dommer.
5 Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
Du trued ad Folkene, rydded de gudløse ud, deres Navn har du slettet for evigt.
6 Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
Fjenden er borte, lagt øde for stedse, du omstyrted Byer, de mindes ej mer.
7 Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
Men HERREN troner evindelig, han rejste sin Trone til Dom,
8 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
skal dømme Verden med Retfærd, fælde Dom over Folkefærd med Ret.
9 Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
HERREN blev de fortryktes Tilflugt, en Tilflugt i Trængselstider;
10 Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
og de stoler på dig, de, som kender dit Navn, thi du svigted ej dem, der søgte dig, HERRE.
11 Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
Lovsyng HERREN, der bor på Zion, kundgør blandt Folkene, hvad han har gjort!
12 For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
Thi han, der hævner Blodskyld, kom dem i Hu, han glemte ikke de armes Råb:
13 Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
"HERRE, vær nådig, se, hvad jeg lider af Avindsmænd, du, som løfter mig op fra Dødens Porte,
14 so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
at jeg kan kundgøre al din Pris, juble over din Frelse i Zions Datters Porte!"
15 Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
Folkene sank i Graven, de grov, deres Fod blev hildet i Garnet, de satte.
16 Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
HERREN blev åbenbar, holdt Dom, den gudløse hildedes i sine Hænders Gerning. - Higgajon (Sela)
Til Dødsriget skal de gudløse fare, alle Folk, der ej kommer Gud i Hu. (Sheol h7585)
18 For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
Thi den fattige glemmes ikke for evigt, ej skuffes evindelig ydmyges Håb.
19 Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
Rejs dig, HERRE, lad ikke Mennesker få Magten, lad Folkene dømmes for dit Åsyn;
20 Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)
HERRE, slå dem med Rædsel, lad Folkene kende, at de er Mennesker! (Sela)
