Salmenes 89
1 Ein salme til lærdom av ezrahiten Etan. Um Herrens miskunns verk vil eg æveleg syngja frå ætt til ætt vil eg med min munn forkynna hans truskap.
O Gospodovih milostih bom prepeval na veke, s svojimi usti bom vsem rodovom razglašal tvojo zvestobo.
2 For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen gjer du din truskap fast.
Kajti rekel sem: »Usmiljenje bo zgrajeno na veke, svojo zvestobo boš utrdil v samih nebesih.«
3 «Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:
S svojim izbranim sem sklenil zavezo, prisegel sem Davidu, svojemu služabniku:
4 «Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt.»» (Sela)
»Tvoje seme bom utrdil na veke in tvoj prestol zgradil za vse rodove.« (Sela)
5 Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.
Nebesa bodo hvalila tvoje čudeže, oh Gospod, tudi tvojo zvestobo v skupnosti svetih.
6 For kven i dei høge skyer likjest Herren? Kven er lik Herren millom gudesøner?
Kajti kdo na nebu bi bil lahko primerjan z Gospodom? Kdo izmed sinov mogočnega bi bil lahko podoben Gospodu?
7 Ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet til dei heilage, og til rædsla for alle som er ikring honom.
Boga se je silno bati v zboru svetih in spoštujejo ga vsi tisti, ki so okoli njega.
8 Herre, allhers drott, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.
Oh Gospod Bog nad bojevniki, kdo je močan Gospod, podoben tebi ali tvoji zvestobi naokoli tebe?
9 Du råder yver havsens ovmod; når bylgjorne i det reiser seg, stiller du deim.
Ti vladaš besnenju morja; ko njegovi valovi vstanejo, jih ti umirjaš.
10 Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen, med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.
Zlomil si Rahaba na koščke, kakor nekoga, ki je umorjen, s svojim močnim laktom si razkropil svoje sovražnike.
11 Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt.
Nebo je tvoje, tudi zemlja je tvoja; kar se tiče zemeljskega [kroga] in njegove polnosti, si jih ti utemeljil.
12 Nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast i ditt namn.
Sever in jug, ti si ju ustvaril; Tabor in Hermon se bosta veselila v tvojem imenu.
13 Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.
Ti imaš mogočen laket, močna je tvoja roka in visoka je tvoja desnica.
14 Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
Pravičnost in sodba sta prebivališče tvojega prestola, usmiljenje in resnica bosta šla pred tvojim obličjem.
15 Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlit skal dei ferdast.
Blagoslovljeno je ljudstvo, ki pozna radosten zvok. Hodili bodo, oh Gospod, v svetlobi tvojega obličja.
16 I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.
V tvojem imenu se bodo veselili ves dan in v tvoji pravičnosti bodo povišani.
17 For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.
Kajti ti si slava njihove moči in v tvoji naklonjenosti bo naš rog povišan.
18 For Herren høyrer vår skjold til, og vår konge til Israels Heilage.
Kajti Gospod je naša obramba in Sveti Izraelov je naš kralj.
19 Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sagde: «Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldug, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.
Potem svojemu svetemu spregovoriš v videnju in rečeš: »Položil sem pomoč na nekoga, ki je mogočen, povišal sem enega izbranega izmed ljudstva.
20 Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva honom.
Našel sem Davida, svojega služabnika; s svojim svetim oljem sem ga mazilil.
21 Mi hand skal alltid vera med honom, og min arm skal styrkja honom.
Z njim bo moja roka utrjena; tudi moj laket ga bo krepil.
22 Fienden skal ikkje trengja honom, og den urettferdige skal ikkje kua honom.
Sovražnik se ne bo maščeval nad njim niti ga sin zlobnosti [ne bo] prizadel.
23 Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn, og slå deim som hatar honom.
Njegove sovražnike bom premagal pred njegovim obrazom in nadlegoval tiste, ki ga sovražijo.
24 Og min truskap og mi miskunn skal vera med honom, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.
Toda z njim bosta moja zvestoba in moje usmiljenje in v mojem imenu bo povišan njegov rog.
25 Eg vil leggja hans hand på havet og hans høgre hand på elvarne.
Njegovo roko bom postavil tudi na morje in njegovo desnico na reke.
26 Han skal ropa til meg: «Du er min far, min Gud og mitt frelse-fjell!»
Klical bo k meni: ›Ti si moj oče, moj Bog in skala rešitve moje duše.‹
27 Og eg vil setja honom til den fyrstefødde, til den høgste av kongarne på jordi.
Prav tako mu bom dal svojega prvorojenca, višje kakor kralje zemlje.
28 Mi miskunn imot honom vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for honom.
Svoje usmiljenje bom zanj ohranil na vékomaj in moja zaveza bo trdno stala z njim.
29 Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.
Tudi njegovemu semenu bom storil, da ostane na veke in njegov prestol kakor nebeški dnevi.
30 Dersom hans born forlet mi lov og ikkje vandrar etter mine domar,
Če njegovi otroci zapustijo mojo postavo in ne hodijo po mojih sodbah,
31 dersom dei bryt mine bodord og ikkje held mine fyresegner,
če prelomijo moje zakone in se ne držijo mojih zapovedi,
32 då vil eg heimsøkja deira misgjerd med ris og deira skuld med plågor.
potem bom s palico obiskal njihov prestopek in njihovo krivičnost z bičanjem.
33 Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå honom, og ikkje vil eg svika i min truskap.
Vendar pa svoje ljubeče skrbnosti ne bom popolnoma odvzel od njega niti svoji zvestobi [ne bom] pustil, da se izneveri.
34 Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.
Svoje zaveze ne bom prelomil niti predrugačil stvari, ki je odšla iz mojih ustnic.
35 Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga.
Enkrat sem prisegel pri svoji svetosti, da Davidu ne bom lagal.
36 Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.
Njegovo seme bo ostalo na veke in njegov prestol kakor sonce pred menoj.
37 Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i skyi er trufast.» (Sela)
Kakor luna bo utrjen na veke in kakor zvesta priča na nebu.« (Sela)
38 Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.
Toda ti si zavrgel in prezrl, ogorčen si bil s svojim maziljencem.
39 Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev skjemt hans kruna og kasta henne på jordi.
Razveljavil si zavezo svojega služabnika. Njegovo krono si oskrunil in jo vrgel na tla.
40 Du hev brote ned alle murarne hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.
Porušil si vse njegove ograje; njegova oporišča si privedel do propada.
41 Alle som fer fram på vegen, plundrar honom, han hev vorte til spott for grannarne sine.
Vsi mimoidoči ga plenijo. Graja je svojim sosedom.
42 Du hev upphøgt den høgre hand til hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.
Dvignil si desnico njegovih nasprotnikov; vsem njegovim sovražnikom si storil, da se veselijo.
43 Du hev og late og hans sverdsegg vika, og hev ikkje halde honom uppe i striden.
Obrnil si tudi ostrino njegovega meča in ga nisi naredil, da se zoperstavi v bitki.
44 Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.
Njegovi slavi si storil, da preneha in njegov prestol si vrgel na tla.
45 Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev lagt skam yver honom. (Sela)
Dneve njegove mladosti si skrajšal. Pokril si ga s sramoto. (Sela)
46 Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?
Doklej, Gospod? Se hočeš skrivati na veke? Bo tvoj bes gorel kakor ogenj?
47 Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle menneskjeborn.
Spomni se, kako kratek je moj čas. Zakaj si vse ljudi naredil zaman?
48 Kven fær vel liva og ikkje sjå dauden? Kven friar si sjæl frå helheims vald? (Sela) (Sheol h7585)
Kateri človek je, kdor živi in ne bo videl smrti? Ali bo svojo dušo osvobodil pred roko groba? (Sela) (Sheol h7585)
49 Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, som du med eid lova David i din truskap?
Gospod, kje so tvoje prejšnje ljubeče skrbnosti, katere v svoji resnici prisegaš Davidu?
50 Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg må bera i fanget alle dei mange folk,
Spomni se, Gospod, graje svojih služabnikov; kako v svojih prsih nosim grajo vseh mogočnih ljudi,
51 at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar hans fotspor som du hev salva.
s čimer so grajali tvoji sovražniki, oh Gospod, s čimer so grajali stopinje tvojega maziljenca.
52 Lova vere Herren æveleg! Amen, amen!
Blagoslovljen bodi Gospod na vékomaj. Amen in Amen.
