Salmenes 89
1 Ein salme til lærdom av ezrahiten Etan. Um Herrens miskunns verk vil eg æveleg syngja frå ætt til ætt vil eg med min munn forkynna hans truskap.
He Makiri na Etana Eterahi. Ka waiatatia e ahau nga mahi tohu a Ihowa ake ake: ka whakapuakina e toku mangai tou pono ki nga whakatupuranga katoa.
2 For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen gjer du din truskap fast.
I mea hoki ahau, Ka hanga ake te mahi tohu mo ake tonu atu: ka whakapumautia e koe tou pono ki nga tino rangi ra ano.
3 «Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:
Kua whakarite kawenata ahau ki taku i whiriwhiri ai: kua oati ki taku pononga ki a Rawiri;
4 «Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt.»» (Sela)
Ka pumau i ahau ou uri ake ake: ka hanga tou torona ki nga whakatupuranga katoa. (Hera)
5 Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.
Ka whakamoemiti ano nga rangi, e Ihowa, ki au mahi whakamiharo; ki tou pono hoki i roto i te whakaminenga o te hunga tapu.
6 For kven i dei høge skyer likjest Herren? Kven er lik Herren millom gudesøner?
Ko wai oti i nga rangi hei rite mo Ihowa? Ko wai i roto i nga tama a te hunga nunui e rite ana ki a Ihowa?
7 Ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet til dei heilage, og til rædsla for alle som er ikring honom.
He Atua whakamataku rawa i roto i te whakaminenga o te hunga tapu, e wehingia ana i runga ake i a ratou katoa i tetahi taha, i tetahi taha ona?
8 Herre, allhers drott, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.
E Ihowa, e te Atua o nga mano, ko wai te mea kaha hei rite mou, e IHA? Hei rite ranei mo tou pono i tetahi taha ou, i tetahi taha?
9 Du råder yver havsens ovmod; når bylgjorne i det reiser seg, stiller du deim.
Ko koe te kingi o te huamo o te moana: ka oho ona ngaru, ko koe hei whakamarino.
10 Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen, med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.
Mongamonga noa i a koe a Rahapa ano he tangata i patua: marara ana i a koe, i tou ringa kaha ou hoariri.
11 Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt.
Nau nga rangi, nau te whenua: te ao me ona mea e hua ana i runga, nau ena i pumau ai.
12 Nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast i ditt namn.
Ko te raki me te tonga nau ena i hanga: ka hari a Taporo raua ko Heremona ki tou ingoa.
13 Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.
He takakau marohirohi tou: he pakari tou ringa, rewa tonu tou matau ki runga.
14 Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
Ko te tika me te whakawa te turanga o tou torona: e haere ana te mahi tohu me te pono i mua i tou aroaro.
15 Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlit skal dei ferdast.
Ka hari te iwi e mohio ana ki te tangi whakahari: e haere ana ratou, e Ihowa, i te marama o tou mata.
16 I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.
E hari ana ratou ki tou ingoa i te roa o te ra: a ma tou tika ka kake ai ratou.
17 For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.
Ko koe hoki te kororia o to ratou kaha: ma tau manako ano ka ara ai to matou haona.
18 For Herren høyrer vår skjold til, og vår konge til Israels Heilage.
Na Ihowa hoki to matou whakangungu rakau: a na te Mea Tapu o Iharaira to tatou kingi.
19 Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sagde: «Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldug, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.
I korero moemoea koe i reira ki tau Mea Tapu, i mea, Kua hoatu e ahau he kaha ki runga ki tetahi marohirohi; kua whakanuia e ahau tetahi i whiriwhiria i roto i te iwi.
20 Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva honom.
Kua kitea e ahau taku pononga, a Rawiri: kua whakawahia ia e ahau ki taku hinu tapu:
21 Mi hand skal alltid vera med honom, og min arm skal styrkja honom.
Ka u atu toku ringa hei awhina mona: ma toku takakau ano ia e whakakaha.
22 Fienden skal ikkje trengja honom, og den urettferdige skal ikkje kua honom.
E kore te hoariri e whai wahi ki a ia: e kore ano hoki te tama a te kino e tukino i a ia.
23 Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn, og slå deim som hatar honom.
Maku e tukituki ona hoariri ki tona aroaro: ka whiua e ahau te hunga e kino ana ki a ia.
24 Og min truskap og mi miskunn skal vera med honom, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.
Otira ka mau ki a ia toku pono me taku mahi tohu: a ma toku ingoa ka ara ai tona haona.
25 Eg vil leggja hans hand på havet og hans høgre hand på elvarne.
Maku ano tona ringa ka pa ai ki te moana: tona matau ki nga awa.
26 Han skal ropa til meg: «Du er min far, min Gud og mitt frelse-fjell!»
Ka karanga ia ki ahau, Ko koe toku Papa, toku Atua, te kohatu o toku whakaoranga.
27 Og eg vil setja honom til den fyrstefødde, til den høgste av kongarne på jordi.
Ka waiho ano ia hei matamua maku ki runga ake i nga kingi o te whenua.
28 Mi miskunn imot honom vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for honom.
Ka rongoatia e ahau taku mahi tohu mona ake tonu atu: ka mau tonu taku kawenata ki a ia.
29 Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.
Ka meinga hoki e ahau ona uri kia mau tonu ake ake, tona torona ano ko nga ra o te rangi.
30 Dersom hans born forlet mi lov og ikkje vandrar etter mine domar,
Ki te whakarerea e ana tamariki taku ture, a kahore e haere i aku whakaritenga;
31 dersom dei bryt mine bodord og ikkje held mine fyresegner,
Ki te takahi ratou i aku tikanga; a kahore e pupuri i aku whakahau;
32 då vil eg heimsøkja deira misgjerd med ris og deira skuld med plågor.
Katahi ka whaia ta ratou mahi tutu e taku rakau, o ratou kino e te whiu.
33 Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå honom, og ikkje vil eg svika i min truskap.
Otira e kore e tangohia rawatia e ahau taku mahi tohu i a ia, e tuku ranei i toku pono kia he.
34 Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.
E kore taku kawenata e takahia e ahau, e kore ano e whakarereketia te mea i puta i oku ngutu.
35 Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga.
Kotahi aku oatitanga i toku tapu; e kore ahau e teka ki a Rawiri.
36 Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.
Ka mau tonu tona uri ake ake; a ka rite tona torona ki te ra i toku aroaro.
37 Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i skyi er trufast.» (Sela)
Ka rite tona pumau ki to te marama ake ake: hei kaiwhakaatu pono ano i runga i te rangi. (Hera)
38 Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.
Na kua panga nei koe, kua whakarihariha, kua riri ki tau i whakawahi ai.
39 Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev skjemt hans kruna og kasta henne på jordi.
Kua weriweri koe ki te kawenata ki tau pononga: kua whakanoaia e koe tona karauna, taka noa ki te whenua.
40 Du hev brote ned alle murarne hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.
Kua pakaruhia e koe ona taiepa katoa; whakamotitia iho e koe ona pa kaha.
41 Alle som fer fram på vegen, plundrar honom, han hev vorte til spott for grannarne sine.
E pahua ana i a ia nga tangata katoa e tika ana i te ara: he tawainga ia na ona hoa tata.
42 Du hev upphøgt den høgre hand til hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.
Kua whakarewaina e koe te ringa matau o ona hoa whawhai: kua meinga e koe kia hari ona hoa whawhai katoa.
43 Du hev og late og hans sverdsegg vika, og hev ikkje halde honom uppe i striden.
Ae, e ngore ana i a koe te mata o tana hoari: kihai ano koe i tautoko i a ia ki te tatauranga.
44 Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.
Kua whakamutua e koe tona kororia, kua maka tona torona ki raro ki te whenua.
45 Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev lagt skam yver honom. (Sela)
Kua poroa e koe nga ra o tona taitamarikitanga: kua hipokina ia e koe ki te whakama. (Hera)
46 Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?
Kia pehea te roa, e Ihowa, e whakangaro ai koe i a koe, ake tonu atu? Kia pehea te roa e toro ana tou riri ano he ahi?
47 Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle menneskjeborn.
Kia mahara ki te poto rawa o toku taima: he aha i hanga ai e koe nga tangata katoa hei kore noa iho?
48 Kven fær vel liva og ikkje sjå dauden? Kven friar si sjæl frå helheims vald? (Sela) (Sheol h7585)
Ko wai tena tangata e ora nei, a e kore e kite i te mate? E mawhiti koia i a ia tona wairua i te kaha o te reinga? (Hera) (Sheol h7585)
49 Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, som du med eid lova David i din truskap?
E te Ariki, kei hea au arohatanga o mua i oatitia ai e koe ki a Rawiri i runga i tou pono?
50 Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg må bera i fanget alle dei mange folk,
Maharatia, e te Ariki, te tawai ki au pononga; e mau nei ki toku uma te tawai a nga iwi nunui katoa:
51 at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar hans fotspor som du hev salva.
Te tawai a ou hoariri, e Ihowa, ta ratou tawai nei ki nga hikoinga o tau i whakawahi ai.
52 Lova vere Herren æveleg! Amen, amen!
Kia whakapaingia a Ihowa ake ake. Amine, ae Amine.
