Salmenes 89
1 Ein salme til lærdom av ezrahiten Etan. Um Herrens miskunns verk vil eg æveleg syngja frå ætt til ætt vil eg med min munn forkynna hans truskap.
Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
2 For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen gjer du din truskap fast.
Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
3 «Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:
Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
4 «Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt.»» (Sela)
Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
5 Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.
Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
6 For kven i dei høge skyer likjest Herren? Kven er lik Herren millom gudesøner?
Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
7 Ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet til dei heilage, og til rædsla for alle som er ikring honom.
Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
8 Herre, allhers drott, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.
Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
9 Du råder yver havsens ovmod; når bylgjorne i det reiser seg, stiller du deim.
Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
10 Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen, med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.
Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
11 Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt.
Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
12 Nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast i ditt namn.
Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
13 Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.
Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
14 Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
15 Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlit skal dei ferdast.
Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
16 I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.
Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
17 For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.
Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
18 For Herren høyrer vår skjold til, og vår konge til Israels Heilage.
Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
19 Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sagde: «Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldug, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.
Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
20 Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva honom.
Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
21 Mi hand skal alltid vera med honom, og min arm skal styrkja honom.
Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
22 Fienden skal ikkje trengja honom, og den urettferdige skal ikkje kua honom.
Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
23 Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn, og slå deim som hatar honom.
Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
24 Og min truskap og mi miskunn skal vera med honom, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.
Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
25 Eg vil leggja hans hand på havet og hans høgre hand på elvarne.
Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
26 Han skal ropa til meg: «Du er min far, min Gud og mitt frelse-fjell!»
Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
27 Og eg vil setja honom til den fyrstefødde, til den høgste av kongarne på jordi.
Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
28 Mi miskunn imot honom vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for honom.
Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
29 Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.
Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
30 Dersom hans born forlet mi lov og ikkje vandrar etter mine domar,
Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
31 dersom dei bryt mine bodord og ikkje held mine fyresegner,
þá mun ég hegna þeim,
32 då vil eg heimsøkja deira misgjerd med ris og deira skuld med plågor.
en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
33 Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå honom, og ikkje vil eg svika i min truskap.
né bregðast loforði mínu.
34 Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.
Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
35 Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga.
Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
36 Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.
að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
37 Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i skyi er trufast.» (Sela)
Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
38 Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.
En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
39 Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev skjemt hans kruna og kasta henne på jordi.
Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
40 Du hev brote ned alle murarne hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.
Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
41 Alle som fer fram på vegen, plundrar honom, han hev vorte til spott for grannarne sine.
Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
42 Du hev upphøgt den høgre hand til hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.
Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
43 Du hev og late og hans sverdsegg vika, og hev ikkje halde honom uppe i striden.
Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
44 Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.
Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
45 Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev lagt skam yver honom. (Sela)
Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
46 Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?
Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
47 Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle menneskjeborn.
Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
48 Kven fær vel liva og ikkje sjå dauden? Kven friar si sjæl frå helheims vald? (Sela) (Sheol h7585)
Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
49 Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, som du med eid lova David i din truskap?
Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
50 Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg må bera i fanget alle dei mange folk,
Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
51 at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar hans fotspor som du hev salva.
Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
52 Lova vere Herren æveleg! Amen, amen!
En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
