Salmenes 83
1 Ein song, ein salme av Asaf. Gud, teg ikkje! haldt deg ikkje still og roleg, Gud!
Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2 For sjå, dine fiendar bråkar, og dei som hatar deg, lyfter hovudet!
Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3 Mot ditt folk legg dei sløge råder, og dei samråder seg mot deim som du tek vare på.
Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
4 Dei segjer: «Kom, lat oss rydja deim ut, so dei ikkje lenger er eit folk! og Israels namn skal ingen meir koma i hug!»
Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5 For dei hev av hjarta samrådt seg, mot deg gjeng dei i pakt.
Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
6 Edoms tjeld og ismaelitarne, Moab og hagarenarne,
La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7 Gebal og Ammon og Amalek, Filistarland med deim som bur i Tyrus.
Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
8 Ogso Assur hev gjenge i lag med deim, han låner sin arm til Lots søner. (Sela)
Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
9 Gjer med deim som med Midjan! som med Sisera, som med Jabin ved Kisons bekk!
Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
10 Dei vart øydelagde ved En-Dor, dei vart til møk på marki.
Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
11 Far med deim, deira fremste menner, som med Oreb og Ze’eb, og med alle deira hovdingar som med Zebah og Salmunna!
Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
12 deim som segjer: «Lat oss hertaka Guds bustader!»
Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
13 Min Gud, gjer deim som ein dustkvervel, som agner for vinden!
Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
14 Lik ein eld som brenn ein skog, lik ein loge som set eld på fjell,
Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15 soleis forfylgje du deim med din storm og skræme deim med ditt uver!
Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16 Fyll deira andlit med skam, at dei må søkja ditt namn, Herre!
Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
17 Lat deim skjemmast og skræmast æveleg og alltid, lat dei verta skjemde og ganga til grunnar!
Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
18 Og lat deim få vita, at einast du hev namnet Herre, den Høgste yver heile jordi!
Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
