Salmenes 81
1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!
Radujte se Bogu, koji nam daje krjepost; poklikujte Bogu Jakovljevu.
2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!
Podignite pjesme, dajte bubanj, slatke gusle sa psaltirom.
3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!
Trubite o mijeni u trubu, o uštapu radi praznika našega.
4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.
Jer je taki zakon u Izrailja, naredba od Boga Jakovljeva.
5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:
Za svjedoèanstvo postavi Josifu ovo, kad iðaše na zemlju Misirsku. Jezik, kojega ne znah, èuh:
6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.
“Uklonio sam ramena njegova od bremena, ruke njegove oprostiše se kotarica.
7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)
U nevolji si me zazvao, i izbavih te, usliših te usred groma, na vodi Merivi iskušah te.
8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!
Slušaj, narode moj, i zasvjedoèiæu ti, Izrailju, o kad bi me poslušao:
9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.
Da ne bude u tebe tuðega Boga, i Bogu stranome nemoj se klanjati.
10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!
Ja sam Gospod, Bog tvoj, koji sam te izveo iz zemlje Misirske; otvori usta svoja, i ja æu ih napuniti.
11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.
Ali ne posluša narod moj glasa mojega, Izrailj ne mari za me.
12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.
I ja ih pustih na volju srca njihova, neka hode po svojim mislima.
13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!
O kad bi narod moj slušao mene, i sinovi Izrailjevi hodili putovima mojim!
14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.
Brzo bih pokorio neprijatelje njihove, i na protivnike njihove digao bih ruku svoju;
15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.
Koji mrze na Gospoda, bili bi im pokorni, i dobri dani njihovi bili bi dovijeka;
16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»
Najboljom bi pšenicom hranio njih, i medom bih iz kamena sitio ih.”
