Salmenes 81
1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!
Til sangmesteren, efter Gittit; av Asaf. Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!
2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!
Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!
3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!
Støt i basun i måneden, ved fullmånen, på vår høitids dag!
4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.
For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.
5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:
Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:
6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.
Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.
7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)
I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. (Sela)
8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!
Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:
9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.
Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.
10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!
Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!
11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.
Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.
12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.
Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.
13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!
O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!
14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.
Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.
15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.
De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig.
16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»
Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.
