Salmenes 81

1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!

In finem, Pro torcularibus, Psalmus ipsi Asaph. Exultate Deo adiutori nostro: iubilate Deo Iacob.

2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!

Sumite psalmum, et date tympanum: psalterium iucundum cum cithara.

3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!

Buccinate in Neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ:

4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.

Quia præceptum in Israel est: et iudicium Deo Iacob.

5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:

Testimonium in Ioseph posuit illud, cum exiret de Terra Ægypti: linguam, quam non noverat, audivit.

6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.

Divertit ab oneribus dorsum eius: manus eius in cophino servierunt.

7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)

In tribulatione invocasti me, et liberavi te: exaudivi te in abscondito tempestatis: probavi te apud aquam contradictionis.

8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!

Audi populus meus, et contestabor te: Israel si audieris me,

9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.

non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.

10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!

Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti: dilata os tuum, et implebo illud.

11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.

Et non audivit populus meus vocem meam: et Israel non intendit mihi.

12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.

Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum, ibunt in adinventionibus suis.

13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!

Si populus meus audisset me: Israel si in viis meis ambulasset:

14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.

Pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem: et super tribulantes eos misissem manum meam.

15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.

Inimici Domini mentiti sunt ei: et erit tempus eorum in sæcula.

16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»

Et cibavit eos ex adipe frumenti: et de petra, melle saturavit eos.