Salmenes 81
1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!
Zborovođi. Po napjevu “Tijesci”. Asafov. Kliknite Bogu, našoj jakosti, kličite Bogu Jakovljevu!
2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!
Nek' zazvuče žice, nek' se čuje bubanj, svirajte u milozvučnu harfu s citarom!
3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!
Zatrubite u rog za mlađaka, za uštapa, na svetkovinu našu!
4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.
Jer to je propis Izraelu, zapovijed Boga Jakovljeva.
5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:
Takav je zakon dao Josipu kad je izlazio iz zemlje Egipta.
6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.
Šapat tajnovit čuh: “Oslobodih od tereta rame njegovo, ruke su mu slobodne od košare.
7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)
U tjeskobi si zavapio i ja te izbavih; iz gromovna oblaka odgovorih tebi, iskušah te kod voda meripskih.
8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!
Slušaj, puče moj, i ja ću te opomenuti: o, da me poslušaš, Izraele!
9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.
Nek' ne bude u tebe drugog boga i ne klanjaj se bogu tuđem!
10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!
Ja sam Jahve, Bog tvoj koji te izvedoh iz Egipta: otvori svoja usta da ih napunim!”
11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.
“Ali moj narod ne slušaše glasa moga, Izrael me ne posluša.
12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.
Zato ga pustih okorjelom srcu njegovu: neka hodi kako mu se hoće!
13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!
O, kad bi me narod moj slušao, kad bi Izrael putovima mojim hodio,
14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.
brzo bih pokorio dušmane njegove, ruku bih svoju okrenuo na protivnike njegove.
15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.
Oni što ga sada mrze dodvarali bi mu se i njihov bi udes bio zapečaćen zauvijek.
16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»
A svoj narod hranio bih pšenicom najboljom i sitio ga medom iz pećine.
