Salmenes 81
1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!
Katoeng kruek zaehoikung hanah. Gittih ah sak koi Asaph ih Saam laa. Aicae thacakhaih Sithaw khaeah hanghaih hoiah laa to sah oh; Jakob Sithaw khaeah anghoehaih hoiah hang oh.
2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!
Lok kamding katoeng tamoi to sin oh, cingceng to bop oh loe, laa hoiah pakoeh oh.
3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!
Khrah tarae moe, khrah amdueng nathuem ih poihkung ah, mongkah to ueng oh.
4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.
Hae loe Jakob Sithaw zaehhoihaih lok, Israel han paek ih thuitaekhaih lok ah oh.
5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:
Ka thaikop ai ih lok ka thaihaih, Izip prae hoiah a caeh naah, Joseph hanah to baktih lokthuihaih to a sak pae.
6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.
Anih palaeng nui ih kazit hmuen to ka takhoe pae moe, benthang thung hoiah a ban to ka zuh pae.
7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)
Raihaih na tongh naah, kang loisak; kamtueng ai khopazihaih ahmuen hoiah kang pathim; Meribah tuinawk nuiah nang to kang tanoek. (Selah)
8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!
Aw kai ih kaminawk tahngai oh, lok kang thuih o han; Aw Israel, ka lok hae na tahngai o nahaeloe!
9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.
Nangcae khaeah kalah sithaw om mak ai; sithaw kalah doeh na bok o mak ai.
10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!
Kai loe Izip prae hoiah nangcae zaehoikung, Angraeng na Sithaw ah ka oh; pakha to kakawk ah aang oh, pakha koimongah kang paek o han.
11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.
Toe kai ih kaminawk loe ka lok tahngai o mak ai; Israel loe kai khaeah amha mak ai.
12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.
To pongah angmacae palungthahhaih baktih toengah ka prawt sut; nihcae loe angmacae koehhaih baktiah caeh o.
13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!
Kai ih kami mah ka lok tahngaih o moe, Israel mah ka loklam to pazui nahaeloe!
14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.
Nihcae ih misanawk to karangah ka kuepsak moe, a misanawk bangah ka ban ka paqoi han.
15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.
Angraeng hnuma kaminawk loe angmacae koeh ah anih hmaa ah akuep o tih, nihcae danpaekhaih loe dungzan khoek to om tih boeh.
16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»
Anih mah kakhraem koek buh hoiah nihcae to pacah ueloe, cathaeng thung ih khoitui hoiah na zok kam hahsak han, tiah a thuih.
