Salmenes 80
1 Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!
Ki te tino kaiwhakatangi. Hohanimi Erutu. He himene na Ahapa. Tahuri mai tou taringa, e te Hepara o Iharaira, e arahi nei i a Hohepa ano he kahui hipi; whiti mai koe e noho mai na i waenganui i nga kerupima;
2 Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!
Whakaohoohokia tou kaha i te aroaro o Eparaima, o Pineamine, o Manahi: a haere mai ki te whakaora i a matou.
3 Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Whakahokia ake matou, e te Atua: kia marama mai tou mata, a ka ora matou.
4 Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!
E Ihowa, e te Atua o nga mano, kia pehea ake te roa o tou riri ki te inoi a tau iwi?
5 Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.
Kua whangaia mai e koe he roimata hei taro ma ratou, he nui hoki te mehua roimata kua homai nei e koe kia inumia e ratou.
6 Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.
Kua meinga matou e koe hei totohetanga ma o matou hoa, a e kataina ana matou e o matou hoariri.
7 Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Whakahokia ake matou, e te Atua o nga mano; kia marama mai tou mata, a ka ora matou.
8 Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.
I maua mai e koe he waina i Ihipa: ka oti i a koe nga tauiwi te panga, na whakatokia iho e koe.
9 Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.
I whakapaia e koe he tunga mona, na, ka hou ona pakiaka, a ka kapi te whenua.
10 Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.
Taumarumaru ana tona ata ki runga ki nga pukepuke; ko ona manga rite tonu ki nga hita a te Atua.
11 Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.
I tautotoro atu ona manga ki te moana, ona rara ki te awa.
12 Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?
He aha i pakaruhia ai e koe ona taiepa ki raro, kia kowhakiwhakia ai ia e nga tangata katoa e tika ana i te ara?
13 Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.
Mongamonga noa i te poaka toa o te ngahere, e kainga ana e te kirehe mohoao o te parae.
14 Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!
Tahuri mai ano, e te Atua o nga mano, e inoi atu nei matou: titiro iho i te rangi, kia kite mai koe, ka toro mai i tenei waina.
15 og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!
I te rakau i whakatokia e tou matau, i te manga hoki i meinga e koe kia pakari mau.
16 Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.
Kua pau i te ahi, kua tuaina ki raro: ngaro iho ratou i te riri o tou mata.
17 Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,
Waiho tou ringa i runga i te tangata o tou matau, i te tama a te tangata i whakakahangia e koe mau.
18 so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!
Penei e kore matou e hoki atu i a koe: whakahauorangia matou, a ka karanga matou ki tou ingoa.
19 Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Whakahokia ake matou, e Ihowa, e te Atua o nga mano; kia marama mai tou mata, a ka ora matou.
