Salmenes 80
1 Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!
Toloro ravembia ry Mpiarak’ Israele, ry Mpiaolo’ Iosefe hoe t’ie lia-raike; ry Mpiambesatse ambone’ o kerobeo, mireandreaña!
2 Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!
Tsekafo añatrefa’ i Efraime naho i Beniamine naho i Menase ty haozara’o vaho mb’etoa hañimba anay!
3 Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Ry Andrianañahare, Ampolio zahay naho ampireandreaño laharañe, soa te ho tra-drombake zahay.
4 Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!
O ry Iehovà Andrianañahare’ i Màroy, pak’ombia ty mbe hiviñera’o ty halali’ ondati’oo?
5 Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.
Nazotso’o mofon-dranom-pihaino, naho nampigenohe’o ranomaso am-pitovy telo.
6 Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.
Ampanivetivè’o ondaty mañohok’anaio; vaho vereverè’ o rafelahi’aio.
7 Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Ry Andrianañahare’ i Màroy. Ampolio zahay, ampireandreaño ty lahara’o, soa t’ie ho tra-drombake.
8 Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.
Nitsongoe’o boak’e Mitsraime ty vahe; rinoa’o o kilakila‘ndatio naho naketsa’o.
9 Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.
Nihatsafe’o ty tane aolo’e eo, naho nampandaleke o vaha’eo, vaho nanitsife’o i taney.
10 Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.
Nikopahe’ i alo’ey o vohitseo; naho o tsampa’eo o mendoraveñe ra’elahio.
11 Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.
Nandrevake mb’amy riakey o ra’eo, naho pak’amy sakay añe o tora’eo.
12 Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?
Aa vaho akore ty nandrotsaha’o o fahe’eo, hitimpona’ ze miary eo,
13 Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.
Troatroae’ ty lambon’ ala, vaho abotse’ ze misitsitse an-kivoke ey.
14 Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!
Ry Andrianañahare’ i màroy, Ehe, Mibaliha, mijilova boak’ an-dikerañe ao naho vazoho vaho tiliho ty vahe toy,
15 og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!
Eka! i tora’e naketsam-pitàn-kavana’oy, i ana-dahy nampaozare’o ho Azoy,
16 Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.
finorototo’ ty afo, finira, mihomake ami’ty fitrevohan-dahara’o.
17 Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,
Anampezo fitàñe indatim-pitàn-kavana’oy, i ana’ ondaty nampifatrare’o ho Azoy.
18 so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!
Vaho tsy hiambohoa’ay; Ehe sotraho, hikanjia’ay ty tahina’o.
19 Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Ry Iehovà Andrianañahare’ i Màroy; Ampolio zahay, ampireandreaño ama’ay ty lahara’o, vaho ho tra-drombake.
