Salmenes 80
1 Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!
Katoeng kruek zaehoikung hanah. Shoshanim-Eduth ah sak koi Asaph ih Saam laa. Tuu baktiah Joseph zaehoikung, Aw Israel tuu toepkung, tahngai ah; Cherubim salakah anghnu nang, aanghaih to amtuengsak ah.
2 Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!
Ephraim, Benjamin hoi Manasseh hmaa ah, na thaa pathok ah, angzo ah loe, kaicae hae pahlong ah.
3 Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Aw Sithaw, kaicae hae angthasak let ah loe, na mikhmai to aangsak ah; to tiah nahaeloe pahlong ah ka om o tih.
4 Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!
Aw misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw, nangmah ih kaminawk lawkthuihaih nuiah nasetto maw palung na phui thuih han vop?
5 Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.
Nihcae to mikkhraetui takaw hoiah na pacah moe, boengloeng kakoi ah mikkhraetui naek hanah nihcae to na paek boeh.
6 Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.
Ka imtaeng kaminawk mah palungphui thuih hanah nang sak, ka misanawk mah kaicae ang pahnuih o thuih boeh.
7 Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Aw misatuh kaminawk ih Sithaw, kaicae hae angthasak let ah loe, na mikhmai to aangsak ah; to tih nahaeloe pahlong ah ka om o tih.
8 Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.
Misurkung to Izip prae hoiah nang sinh; Sithaw panoek ai kaminawk to na haek bit pacoengah, na thlingh.
9 Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.
Thlingh hanah long to na takaeh, tangzun na saksak moe, prae thungah na koisak.
10 Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.
Anih ih tahlip mah maenawk to khuk moe, anih ih tanghangnawk mah thacak Sidar thingnawk to khuk.
11 Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.
Anih ih tanghang loe tuipui khoek to phak, tadoknawk doeh vapui khoek to phak.
12 Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?
Tipongah loklam ah kacaeh kaminawk boih mah misurthaih pakhrik o hanah, takha to na phraek ving loe?
13 Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.
Pangaeh mah akung to amuui moe, taw ih moisannawk mah caak o boeh.
14 Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!
Aw misatuh kaminawk ih Sithaw, angqoi let hanah, kang pacae o; van hoiah dan tathuk ah, hae misurkung hae khet hanah angzo ah;
15 og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!
na bantang ban hoiah akung to na thlingh, nangmah hanah tanghang to tha na caksak.
16 Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.
Akung loe hmai hoiah thlaek moe, pakhruk ving boeh; na mikhmai hoi thuitaek ih kaminawk loe amro o boih boeh.
17 Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,
Na bantang bang ih kami hoi nangmah han tha na caksak ih kami capa nuiah na ban to koeng nasoe.
18 so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!
To tiah nahaeloe nang to kang qoi o taak mak ai; na hmin kang kawk o hanah, kaicae hae pathawk ah.
19 Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!
Aw misatuh kaminawk ih Sithaw, kaicae hae angthasak let ah loe, na mikhmai to aangsak ah; to tiah nahaeloe pahlong ah ka om o tih.
