Salmenes 78

1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!

Asaf dwom. Me nkurɔfo, muntie me nkyerɛkyerɛ; monyɛ aso mma mʼanom nsɛm.

2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.

Mɛkasa wɔ abebu mu, mɛka ahintasɛm, teteete nneɛma no,

3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,

nneɛma a yɛate na yɛahu; nneɛma a yɛn agyanom aka ho asɛm akyerɛ yɛn.

4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.

Yɛremfa nkame wɔn mma; yɛbɛka akyerɛ nkyirimma Awurade nneyɛe a ɛfata nkamfo no, ne tumi ne anwonwade a wayɛ no.

5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,

Ɔyɛɛ ahyɛde maa Yakob na ɔyɛɛ mmara wɔ Israel, nea ɔhyɛɛ yɛn nenanom sɛ wɔnkyerɛ wɔn mma,

6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,

sɛnea ɛbɛyɛ a nkyirimma besua, mpo mmofra a wonnya nwoo wɔn, na wɔn nso akyerɛkyerɛ wɔn mma.

7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,

Afei wɔde wɔn ho bɛto Onyankopɔn so, na wɔn werɛ remfi ne nneyɛe, na wobedi nʼahyɛde so.

8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.

Wɔrenyɛ sɛ wɔn nenanom, a na wɔyɛ asoɔdenfo ne atuatewfo, wɔn a wonni Onyankopɔn nokware wɔ wɔn koma mu na woyɛ honhom mu atorofo ma no no.

9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.

Ɛwɔ mu sɛ na Efraim mmarima kurakura agyan, nanso ɔko da no woguanee;

10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.

Wɔanni Onyankopɔn apam no so, wɔampɛ sɛ wodi ne mmara no so.

11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.

Wɔn werɛ fii nea wayɛ, anwonwade a wayɛ akyerɛ wɔn no.

12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.

Ɔyɛɛ anwonwade wɔ wɔn nenanom anim, wɔ Soan mantam a ɛwɔ Misraim asase so.

13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.

Ɔkyɛɛ po mu na ɔde wɔn faa mu. Ɔmaa nsu no gyinaa sɛ afasu.

14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.

Ɔde omununkum dii wɔn anim awia na ɔde ogyatɛn dii wɔn anim anadwo nyinaa.

15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.

Ɔpaee ɔbotan mu wɔ sare so, na ɔmaa wɔn nsu a ɛdɔɔso sɛ po;

16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.

Ɔmaa asuti fii abotan mu na ɔmaa nsu sen sɛ nsubɔnten.

17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.

Nanso wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne tiaa no, wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no wɔ sare no so.

18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.

Wɔhyɛɛ da kaa aduan a wɔpɛ, de sɔɔ Onyankopɔn hwɛe.

19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?

Wɔkasa tiaa Onyankopɔn se, “Onyankopɔn betumi ato pon wɔ sare so ana?

20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»

Ɔde ade bɔɔ ɔbotan mu no, nsu tue fii mu, na nsuwa sen buu so. Na obetumi ama yɛn aduan nso? Obetumi ama ne nkurɔfo nam ana?”

21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;

Bere a Awurade tee nea wɔreka no, ne bo fuw yiye; ne gya beguu Yakob so, na nʼabufuwhyew sɔre tiaa Israel,

22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.

efisɛ na wonni Onyankopɔn mu gyidi anaasɛ ne nkwagye mu ahotoso.

23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.

Nanso ɔkasa kyerɛɛ ɔsoro wɔ ɔhyɛ so; na obuee ɔsorosoro apon.

24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.

Ɔtɔɔ mana guu fam maa nnipa no sɛ wunni, ɔmaa wɔn ɔsoro aduan.

25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.

Nnipa dii abɔfo aduan; ɔmaa wɔn aduan a wobetumi adi nyinaa.

26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.

Ogyaa apuei mframa fi ɔsoro, na ofi ne tumi mu bɔɔ atɔe mframa.

27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,

Ɔtɔɔ nam sɛ mfutuma guu wɔn so, nnomaa a wotu bebree sɛ mpoano nwea.

28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.

Ɔma wɔbaa fam kɔɔ wɔn atenae, ne wɔn ntamadan ho nyinaa.

29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.

Wodidi maa aduan no boroo wɔn so efisɛ ɔmaa wɔn nea wɔhwehwɛ.

30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,

Nanso ansa na wobefi aduan a wɔhwehwɛ no ho, bere a ɛhyehyɛ wɔn anom mpo no,

31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.

Onyankopɔn abufuw sɔree wɔn so; okum ahoɔdenfo a wɔwɔ wɔn mu twitwaa Israel mmerante gui.

32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.

Eyinom nyinaa akyi, wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne; nʼanwonwade akyi no, wɔannye anni.

33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.

Enti otwaa wɔn nna so te sɛ ahuru yɛɛ wɔn mfe awiei huhuuhu.

34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,

Bere biara a Onyankopɔn bekum wɔn no, wɔhwehwɛ no na wɔpere wɔn ho san ba ne nkyɛn.

35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.

Wɔkaee sɛ Onyankopɔn yɛ wɔn botan, sɛ Ɔsorosoro Nyankopɔn no yɛ wɔn Gyefo.

36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.

Nanso wɔde wɔn ano bɛdaadaa no, na wɔde wɔn tɛkrɛma atwa atoro akyerɛ no;

37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.

wɔn koma nni no nokware, na wonni nʼapam no so.

38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.

Nanso na ɔyɛ ahummɔbɔ; ɔde wɔn amumɔyɛ kyɛɛ wɔn a wansɛe wɔn. Mpɛn pii, ɔtwentwɛn nʼabufuw so na wanhwie nʼabufuwhyew nyinaa.

39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.

Ɔkaee sɛ wɔyɛ ɔhonam ara kwa, mframa bi a ɛbɔ twa mu na ɛnsan nʼakyi.

40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!

Mpɛn ahe na wɔansɔre antia no wɔ sare no so hɔ, na mpɛn ahe na wɔamma ne werɛ anhow wɔ asase wosee no so!

41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.

Wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛɛ bere biara; na woyii Israel Ɔkronkronni no abufuw.

42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,

Wɔn werɛ fii ne tumi no, da a ogyee wɔn fii wɔn nhyɛsofo nsam no,

43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.

da a ɔyɛɛ nsɛnkyerɛnne nwonwaso wɔ Misraim no ne nʼanwonwade wɔ Soan mantam mu no.

44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.

Ɔmaa wɔn nsubɔnten dan mogya; wɔantumi annom wɔn nsuten mu nsu.

45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.

Ɔmaa nwansenadɔm baa wɔn so bɛhaw wɔn na mpɔtorɔ nso bɛsɛee wɔn asase.

46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.

Ɔmaa tɛwtɛw bedii wɔn mfuw so aduan na ɔde wɔn nnɔbae nso maa mmoadabi.

47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.

Ɔde mparuwbo sɛee wɔn bobe na ɔde sukyerɛmma sɛee wɔn ankye nnua.

48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.

Ɔde sukyerɛmma kum wɔn anantwi ɔde anyinam kum wɔn nyɛmmoa.

49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.

Ohwiee nʼabufuwhyew guu wɔn so, abufuw, anibere ne ɔtan; abɔfo asɛefo kuw no.

50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.

Ɔbɔɔ kwan maa nʼabufuw; na wamfa wɔn nkwa ankyɛ wɔn, mmom, ɔde wɔn maa ɔyaredɔm.

51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.

Okunkum Misraimfo mmakan nyinaa, Ham ntamadan mu nnipa mu abakan.

52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.

Nanso oyii ne nkurɔfo fii mu sɛ nguankuw; odii wɔn anim sɛ nguan wɔ sare no so.

53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.

Odii wɔn anim dwoodwoo, enti wɔansuro; nanso wɔn atamfo de, po asorɔkye bu faa wɔn so.

54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.

Sɛɛ na ɔyɛ de wɔn baa nʼasase kronkron no ahye so, bepɔw asase a ɔde ne nsa nifa gyee no.

55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.

Ɔpam amanaman a wɔwɔ wɔn anim no na ɔkyekyɛɛ wɔn nsase no mu maa wɔn sɛ wɔn agyapade; ɔbɔɔ Israel mmusuakuw no atenase wɔ wɔn afi mu.

56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.

Nanso wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛe, na wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no; na wɔanni ne mmara so.

57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.

Wɔyɛɛ sɛ wɔn agyanom, wɔanni nokware na wɔannya gyidi, ahotoso nni wɔn mu na wɔte sɛ agyan a asɛe.

58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.

Wɔde wɔn sorɔnsorɔmmea hyɛɛ no abufuw na wɔn ahoni maa ne ninkutwe mu yɛɛ den.

59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.

Onyankopɔn tee wɔn nka no, ne bo fuwii; na ɔpoo Israel korakora.

60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.

Ogyaw nʼatenae a ɛwɔ Silo no, ntamadan a wasi wɔ nnipa mu no.

61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.

Ɔde Apam Adaka a ɛyɛ ne tumi no kɔɔ nnommum mu, nʼanuonyam kɔɔ atamfo nsam.

62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.

Ɔde ne nkurɔfo maa afoa; ne bo fuw nʼagyapade yiye.

63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.

Ogya hyew wɔn mmerante kum wɔn, na wɔn mmabaa annya ayeforohyia dwom anto;

64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja

Wɔn asɔfo wuwuu afoa ano, na wɔn akunafo antumi ansu.

65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.

Afei Awurade sɔree sɛnea ofi nna mu no, sɛnea ɔbarima a wabow nsa nyan fi nnahɔɔ mu no.

66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.

Ɔbobɔɔ nʼatamfo ma woguan kɔɔ wɔn akyi; ɔhyɛɛ wɔn aniwu afebɔɔ.

67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.

Afei ɔpoo Yosef ntamadan no, na wamfa Efraim abusuakuw no nso;

68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.

Na mmom, ɔfaa Yuda abusuakuw no, Bepɔw Sion a ɔdɔ no no.

69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.

Osii ne kronkronbea te sɛ sorɔnsorɔmmea, te sɛ asase a etim hɔ daa.

70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.

Oyii ne somfo Dawid, ɔfrɛɛ no fii nguannan mu;

71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

fii nguan akyi na ɔde no bae se ɔmmɛyɛ oguanhwɛfo mma ne nkurɔfo Yakob, mma Israel a wɔyɛ nʼagyapade.

72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.

Na Dawid de koma pa hwɛɛ wɔn so na ɔde ne nimdeɛ dii wɔn anim.