Salmenes 78
1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
He Makiri na Ahapa. Kia anga mai te taringa, e toku iwi, ki taku ture: tahuri mai o koutou taringa ki nga kupu a toku mangai.
2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
Ka puaki te kupu whakarite i toku mangai, ka korerotia e ahau nga mea ngaro onamata:
3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
I rongo nei, i matau nei tatou, i korero ai hoki o tatou matua ki a tatou.
4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
E kore e huna e matou i a ratou tamariki: me whakaatu ki to muri whakatupuranga nga whakamoemiti ki a Ihowa, me tona kaha, me ana mahi whakamiharo i mea ai ia.
5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
Kua pumau hoki i a ia he whakaaturanga i roto i a Hakopa, kua takoto he ture i roto i a Iharaira: a whakahaua mai ana e ia o tatou tupuna, kia whakaakona ki a ratou tamariki.
6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
Kia matauria ai e to muri whakatupuranga, e nga tamariki e whanau, e ara ake a mua: mo ta ratou whakaatu ki a ratou tamariki.
7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
Kia u ai ta ratou tumanako ki te Atua, kei wareware hoki ki nga mahi a te Atua: engari kia mau ki ana whakahau.
8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
Kei rite hoki ki o ratou tupuna, ki te whakatupuranga whakakeke, tutu, ki te whakatupuranga kihai nei i whakatikatika i to ratou ngakau, kihai hoki i u to ratou wairua ki te Atua.
9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
He hunga mau patu nga tama a Eparaima, he hunga hapai kopere, heoi tahuri ana ratou i te ra o te tatauranga.
10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
Kihai i puritia e ratou te kawenata a te Atua; kihai ano i pai ki te haere i tana ture;
11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
Heoi, kua wareware ki ana mahi, me ana mea whakamiharo i whakakitea e ia ki a ratou.
12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
He mea whakamiharo ana mahi i te aroaro o o ratou tupuna, i te whenua o Ihipa, i te parae o Toana.
13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
Tapahia ana e ia te moana, a meinga ana ratou kia whiti: tu ake i a ia nga wai ano he puranga.
14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
He mea arahi ratou e ia i te awatea ki te kapua: i te roa hoki o te po ki te marama o te ahi.
15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
I wahia e ia nga kohatu i te koraha; a me te mea no nga rire nui tana wai hei inu ma ratou.
16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
Puta mai ana i a ia he awa i roto i te kamaka: meinga ana nga wai kia heke, ano he waipuke.
17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
Heoi ka hara ano ratou ki a ia: whakatoi ana ki te Runga Rawa i te koraha.
18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
Na kei te whakamatautau to ratou ngakau i te Atua, kei te inoi kai ma to ratou hiahia.
19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
I korero kino ano ratou ki te Atua, i mea; E ahei ranei i te Atua te taka he tepu ki te koraha?
20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
Nana, ko tana patunga i te kohatu, ka pakaru mai te wai, a puke ana nga awa: e taea ano ranei e ia te homai taro, e pae ranei i a ia he kikokiko ma tana iwi?
21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
Na ko te rongonga o Ihowa, na ka riri: a toro ana te kapura ki a Hakopa, puta ake ana te riri ki a Iharaira;
22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
Mo ratou kihai i whakapono ki te Atua, kihai ano i whakawhirinaki ki tana whakaoranga.
23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
Nana nei hoki i whakahau nga kapua i runga, i whakatuwhera nga tatau o te rangi.
24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
A whakauaina iho te mana ki runga ki a ratou hei kai; homai ana hoki e ia te witi o te rangi ma ratou.
25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
Kai ana te tangata i ta te anahera kai: i tukua e ia he kai ma ratou, a makona noa.
26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
I whakaohokia e ia te marangai i te rangi: i takina ano te tonga e tona kaha.
27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
A whakauaina iho e ia te kikokiko ki a ratou ano he puehu; he manu whai pakau ano he one no te moana.
28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
A whakangahorotia iho e ia ki waenganui i to ratou puni: ki o ratou nohoanga a tawhio noa.
29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
Na kai ana ratou, tino makona; i tukua hoki e ia ki a ratou ta ratou i hiahia ai:
30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
Kihai ratou i ngaruru ki ta ratou i hiahia ai; a i roto tonu ta ratou kai i o ratou mangai,
31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
Na ka pa te riri o te Atua ki a ratou, a patua iho e ia te hunga tetere o ratou; piko ana i a ia nga taitamariki o Iharaira.
32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
Ahakoa pa katoa tenei, i hara ano ratou, kihai ano i whakapono ki ana mahi whakamiharo.
33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
I whakapaua ai e ia o ratou ra ki te horihori, o ratou tau ki te potatutatu.
34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
Ka patua ratou e ia, na, ka rapu ratou i a ia, a ka hoki, ka ui wawe ki te Atua.
35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
Ka mahara hoki ko te Atua to ratou kohatu, ko te Atua, ko te Runga Rawa, to ratou kaihoko.
36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
Otiia kei te patipati o ratou mangai ki a ia, a teka ana o ratou arero ki a ia.
37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
Kihai hoki to ratou ngakau i tika ki a ia; kihai ano ratou i u ki tana kawenata.
38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
Ko tana ia, he aroha; hipokina ana e ia te he, kihai ano i whakangaro: ae ra, he maha ana whakahokinga iho i tona riri, a kihai i oho katoa tona riri.
39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
I mahara hoki ia he kikokiko nei ratou: he hau e pahure atu ana, a e kore e hoki mai.
40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
Ano te tini o a ratou whakatoinga i a ia i te koraha, o a ratou whakapouritanga i a ia i te tahora!
41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
Hoki whakamuri ana ratou, whakamatautau ana i te Atua: whakatoia ana e ratou te Mea Tapu o Iharaira.
42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
Kihai ratou i mahara ki tona ringa, ki te ra i whakaorangia ai ratou e ia i te hoariri;
43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
Ki tana meatanga i ana tohu ki Ihipa, i ana merekara ki te parae o Toana;
44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
I puta ke ai i a ia o ratou awa hei toto, me o ratou manga wai, te inu ai ratou.
45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
I tonoa ai e ia he huihuinga namu ki a ratou, a pau iho ratou; he poroka, i huna ai ratou.
46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
A hoatu ana e ia o ratou hua ki te moka; me to ratou mauiui ki te mawhitiwhiti.
47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
Whakamatea ana e ia a ratou waina ki te whatu, a ratou rakau hikamora ki te haupapa.
48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
Tukua ana e ia a ratou kararehe ma te whatu, a ratou kahui ma nga uira.
49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
I tukua whakareretia e ia ki a ratou tona riri, aritarita, weriweri, me te raruraru; he whakaeke na nga anahera kino.
50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
A whakatikaia ana e ia he ara mo tona riri; kihai i tohungia to ratou wairua kei mate: otiia tukua ana e ia to ratou ora ki te mate uruta.
51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
Na patua iho e ia nga matamua i Ihipa, te muanga o to ratou kaha i nga teneti o Hama.
52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
Otira arahina ana e ia ana ake tangata ano he hipi; whakahaerea ana ratou e ia i te koraha ano he kahui.
53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
Na ka arahina marietia ratou e ia, te wehi ratou: ko o ratou hoariri ia taupokina iho e te moana.
54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
Na ka kawea ratou e ia ki te rohe o tona wahi tapu, ki tenei maunga, i hokona nei e tona matau.
55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
Peia ana e ia nga tauiwi i to ratou aroaro: a wehea ana e ia he kainga mo ratou ki te aho, whakanohoia iho nga hapu o Iharaira ki o ratou teneti.
56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
Heoi ka whakamatauria, ka whakatoia e ratou te Atua, te Runga Rawa; kihai hoki i mau ki ana whakaaturanga;
57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
A hoki whakamuri ana, mahi hianga ana, pera ana me o ratou matua: parori ke ana ratou, he pera me te kopere tinihanga.
58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
Na ko o ratou wahi tiketike hei whakapataritari i a ia; ko o ratou whakapakoko hei mea i a ia kia hae.
59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
I te rongonga o te Atua, ka riri, ka tino whakarihariha hoki ki a Iharaira.
60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
A mahue ake i a ia te tapenakara a Hiro, te teneti i whakaturia e ia ki waenganui i nga tangata;
61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
A tukua ana e ia tona kaha hei whakarau, tona kororia ki te ringa o te hoariri.
62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
I tukua atu ano e ia tana iwi ma te hoari; a i riri ki tona kainga tupu.
63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
Pau ake a ratou taitama i te ahi; kihai ano a ratou kotiro i marenatia.
64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
I hinga o ratou tohunga i te hoari; kihai hoki i tangi a ratou pouaru.
65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
Na ka maranga te Ariki ano ko tetahi i te moe, me te tangata kaha e hamama ana i te waina.
66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
A patua iho e ia a muri o ona hoariri, meinga ana ratou e ia hei taunutanga mo ake tonu atu.
67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
I whakakahore ano ia ki te teneti a Hohepa: a kihai i whiriwhiri i te hapu o Eparaima;
68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
Heoi ko te hapu o Hura tana i whiriwhiri ai, ko Maunga Hiona tana i aroha ai.
69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
A whakaturia ana e ia tona wahi tapu kia pera me nga wahi teitei; me te whenua i whakapumautia e ia mo ake tonu atu.
70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
I whiriwhiria ano e ia a Rawiri, tana pononga: he mea tango nana i nga kainga hipi:
71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
Mauria ana mai e ia i te whai i nga hipi whaereere, hei whangai i a Hakopa, i tana iwi, i a Iharaira hoki, i tona kainga tupu.
72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
A rite tonu ki te tapatahi o tona ngakau tana whangai i a ratou: he arahi mohio hoki ta tona ringa i a ratou.
