< Salmenes 78 >
1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
intellectus Asaph adtendite populus meus legem meam inclinate aurem vestram in verba oris mei
2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
aperiam in parabola os meum eloquar propositiones ab initio
3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
quanta audivimus et cognovimus ea et patres nostri narraverunt nobis
4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
non sunt occultata a filiis eorum in generationem alteram narrantes laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius quae fecit
5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
et suscitavit testimonium in Iacob et legem posuit in Israhel quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis
6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
ut cognoscat generatio altera filii qui nascentur et exsurgent et narrabunt filiis suis
7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur opera Dei et mandata eius exquirant
8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
ne fiant sicut patres eorum generatio prava et exasperans generatio quae non direxit cor suum et non est creditus cum Deo spiritus eius
9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
filii Effrem intendentes et mittentes arcus conversi sunt in die belli
10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
non custodierunt testamentum Dei et in lege eius noluerunt ambulare
11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
et obliti sunt benefactorum eius et mirabilium eius quae ostendit eis
12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
coram patribus eorum quae fecit mirabilia in terra Aegypti in campo Taneos
13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
interrupit mare et perduxit eos statuit aquas quasi utrem
14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
et deduxit eos in nube diei et tota nocte in inluminatione ignis
15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
interrupit petram in heremo et adaquavit eos velut in abysso multa
16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
et eduxit aquam de petra et deduxit tamquam flumina aquas
17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
et adposuerunt adhuc peccare ei in ira excitaverunt Excelsum in inaquoso
18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
et temptaverunt Deum in cordibus suis ut peterent escas animabus suis
19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
et male locuti sunt de Deo dixerunt numquid poterit Deus parare mensam in deserto
20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
quoniam percussit petram et fluxerunt aquae et torrentes inundaverunt numquid et panem potest dare aut parare mensam populo suo
21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
ideo audivit Dominus et distulit et ignis accensus est in Iacob et ira ascendit in Israhel
22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutare eius
23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
et mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit
24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit eis
25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
panem angelorum manducavit homo cibaria misit eis in abundantiam
26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
transtulit austrum de caelo et induxit in virtute sua africum
27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut harenam maris volatilia pinnata
28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
et ceciderunt in medio castrorum eorum circa tabernacula eorum
29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
et manducaverunt et saturati sunt nimis et desiderium eorum adtulit eis
30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
non sunt fraudati a desiderio suo adhuc escae eorum erant in ore ipsorum
31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
et ira Dei ascendit in eos et occidit pingues eorum et electos Israhel inpedivit
32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
in omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt mirabilibus eius
33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
et defecerunt in vanitate dies eorum et anni eorum cum festinatione
34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
cum occideret eos quaerebant eum et revertebantur et diluculo veniebant ad Deum
35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum et Deus excelsus redemptor eorum est
36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
et dilexerunt eum in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei
37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
cor autem ipsorum non erat rectum cum eo nec fideles habiti sunt in testamento eius
38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
ipse autem est misericors et propitius fiet peccatis eorum et non perdet eos et abundabit ut avertat iram suam et non accendet omnem iram suam
39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
et recordatus est quia caro sunt spiritus vadens et non rediens
40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
quotiens exacerbaverunt eum in deserto in ira concitaverunt eum in inaquoso
41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
et conversi sunt et temptaverunt Deum et Sanctum Israhel exacerbaverunt
42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
non sunt recordati manus eius die qua redemit eos de manu tribulantis
43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
sicut posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo Taneos
44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
et convertit in sanguine flumina eorum et imbres eorum ne biberent
45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
misit in eos cynomiam et comedit eos et ranam et disperdit eos
46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
et dedit erugini fructus eorum et labores eorum lucustae
47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
et occidit in grandine vineam eorum et moros eorum in pruina
48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
et tradidit grandini iumenta eorum et possessionem eorum igni
49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
misit in eos iram indignationis suae indignationem et iram et tribulationem inmissionem per angelos malos
50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
viam fecit semitae irae suae non pepercit a morte animarum eorum et iumenta eorum in morte conclusit
51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
et percussit omne primitivum in terra Aegypti primitias laborum eorum in tabernaculis Cham
52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
et abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam gregem in deserto
53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
et deduxit eos in spe et non timuerunt et inimicos eorum operuit mare
54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
et induxit eos in montem sanctificationis suae montem quem adquisivit dextera eius et eiecit a facie eorum gentes et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis
55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israhel
56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
et temptaverunt et exacerbaverunt Deum excelsum et testimonia eius non custodierunt
57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
et averterunt se et non servaverunt pactum quemadmodum patres eorum conversi sunt in arcum pravum
58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
et in ira concitaverunt eum in collibus suis et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt
59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
audivit Deus et sprevit et ad nihilum redegit valde Israhel
60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
et reppulit tabernaculum Selo tabernaculum suum ubi habitavit in hominibus
61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
et tradidit in captivitatem virtutem eorum et pulchritudinem eorum in manus inimici
62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
et conclusit in gladio populum suum et hereditatem suam sprevit
63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
iuvenes eorum comedit ignis et virgines eorum non sunt lamentatae
64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
sacerdotes eorum in gladio ceciderunt et viduae eorum non plorabuntur
65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
et excitatus est tamquam dormiens Dominus tamquam potens crapulatus a vino
66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
et percussit inimicos suos in posteriora obprobrium sempiternum dedit illis
67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Effrem non elegit
68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
et elegit tribum Iuda montem Sion quem dilexit
69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra quam fundavit in saecula
70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium de post fetantes accepit eum
71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
pascere Iacob servum suum et Israhel hereditatem suam
72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
et pavit eos in innocentia cordis sui et in intellectibus manuum suarum deduxit eos