Salmenes 78
1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
アサフの教訓のうた わが民よわが教訓をきき、わが口のことばになんぢらの耳をかたぶけよ
2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
われ口をひらきて譬喩をまうけ いにしへの玄幽なる語をかたりいでん
3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
是われらが曩にききしところ知しところ又われらが列祖のかたりつたへし所なり
4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
われら之をその子孫にかくさずヱホバのもろもろの頌美と能力とそのなしたまへる奇しき事跡とをきたらんとする世につげん
5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
そはヱホバ證詞をヤコブのうちにたて律法をイスラエルのうちに定めてその子孫にしらすべきことをわれらの列祖におほせたまひたればなり
6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
これ來らんとする代のちに生るる子孫がこれを知みづから起りてそのまた子孫につたへ
7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
かれらをして神によりたのみ神のみわざを忘れずその誡命をまもらしめん爲なり
8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
またその列祖のごとく頑固にしてそむくものの類となり そのこころ修まらず そのたましひ神に忠ならざる類とならざらん爲なり
9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
エフライムのこらは武具ととのへ弓をたづさへしに戦ひの日にうしろをそむけたり
10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
かれら神のちかひをまもらず そのおきてを履ことをいなみ
11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
ヱホバのなしたまへることとかれらに示したまへる奇しき事跡とをわすれたり
12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
神はエジプトの國にてゾアンの野にて妙なる事をかれらの列祖のまへになしたまへり
13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
すなはち海をさきてかれらを過ぎしめ水をつみて堆かくしたまへり
14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
ひるは雲をもてかれらをみちびき夜はよもすがら火の光をもてこれを導きたまへり
15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
神はあれのにて磐をさき大なる淵より汲がごとくにかれらに飮しめ
16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
また磐より流をひきて河のごとくに水をながれしめたまへり
17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
然るにかれら尚たえまなく罪ををかして神にさからひ荒野にて至上者にそむき
18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
またおのが慾のために食をもとめてその心のうちに神をこころみたり
19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
然のみならずかれらは神にさからひていへり 神は荒野にて筵をまうけたまふを得んや
20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
みよ神いはを撃たまへば水ほどばしりいで流あぶれたり 糧をもあたへたまふを得んや神はその民のために肉をそなへたまはんやと
21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
この故にヱホバこれを聞ていきどほりたまひき 火はヤコブにむかひてもえあがり怒はイスラエルにむかひて立騰れり
22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
こはかれら神を信ぜずその救にたのまざりし故なり
23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
されどなほ神はうへなる雲に命じて天の戸をひらき
24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
人みな勇士の糧をくらへり 神はかれらに食物をおくりて飽足らしめたまふ
26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
神は天に東風をふかせ大能もて南の風をみちびきたまへり
27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
神はかれらのうへに塵のごとく肉をふらせ海の沙のごとく翼ある鳥をふらせて
28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
その營のなかその住所のまはりに落したまへり
29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
斯てかれらは食ひて飽たりぬ神はこれにその欲みしものを與へたまへり
30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
かれらが未だその慾をはなれず食物のなほ口のうちにあるほどに
31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
神のいかり既かれらに對ひてたちのぼり彼等のうちにて最もこえたる者をころしイスラエルのわかき男をうちたふしたまへり
32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
これらの事ありしかど彼等はなほ罪ををかしてその奇しきみわざを信ぜざりしかば
33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
神はかれらの日を空しくすぐさせ その年をおそれつつ過させたまへり
34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
彼等のうへにマナをふらせて食はしめ天の穀物をあたへたまへり 神かれらを殺したまへる時かれら神をたづね歸りきたりて懇ろに神をもとめたり
35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
かくて神はおのれの磐いとたかき神はおのれの贖主なることをおもひいでたり
36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
然はあれど彼等はただその口をもて神にへつらひその舌をもて神にいつはりをいひたりしのみ
37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
そはかれらのこころは神にむかひて堅からず その契約をまもるに忠信ならざりき
38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
されど神はあはれみに充たまへばかれらの不義をゆるして亡したまはず屡ばそのみいかりを轉してことごとくは忿恚をふりおこし給はざりき
39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
又かれがただ肉にして過去ばふたたび歸りこぬ風なるをおもひいで給へり
40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
かれらは野にて神にそむき荒野にて神をうれへしめしこと幾次ぞや
41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
かれらかへすがへす神をこころみイスラエルの聖者をはづかしめたり
42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
かれらは神の手をも敵より贖ひたまひし日をもおもひいでざりき
43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
神はそのもろもろの豫兆をエジプトにあらはしその奇しき事をゾアンの野にあらはし
44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
かれらの河を血にかはらせてその流を飮あたはざらしめ
45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
また蝿の群をおくりてかれらをくはしめ蛙をおくりてかれらを亡させたまへり
46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
神はかれらの田産を蟊賊にわたし かれらの勤労を蝗にあたへたまへり
47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
神は雹をもてかれらの葡萄の樹をからし霜をもてかれらの桑の樹をからし
48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
その家畜をへうにわたしその群をもゆる閃電にわたし
49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
かれらの上にはげしき怒といきどほりと怨恨となやみと禍害のつかひの群とをなげいだし給へり
50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
神はその怒をもらす道をまうけ かれらのたましひを死よりまぬかれしめず そのいのちを疫病にわたし
51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
エジプトにてすべての初子をうちハムの幕屋にてかれらの力の始をうちたまへり
52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
されどおのれの民を羊のごとくに引いだし かれらを曠野にてけだものの群のごとくにみちびき
53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
かれらをともなひておそれなく安けからしめ給へり されど海はかれらの仇をおほへり
54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
神はその聖所のさかひ その右の手にて購たまへるこの山に彼らを携へたまへり
55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
又かれらの前にてもろもろの國人をおもひいだし準縄をもちゐ その地をわかちて嗣業となし イスラエルの族をかれらの幕屋にすまはせたまへり
56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
然はあれど彼等はいとたかき神をこころみ之にそむきてそのもろもろの證詞をまもらず
57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
叛きしりぞきてその列祖の如く眞實をうしなひ くるへる弓のごとくひるがへりて逸ゆけり
58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
高處をまうけて神のいきどほりをひき刻める像にて神の嫉妬をおこしたり
59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
神ききたまひて甚だしくいかり大にイスラエルを憎みたまひしかば
60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
人々の間におきたまひし幕屋なるシロのあげばりを棄さり
61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
その力をとりことならしめ その榮光を敵の手にわたし
62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
その民を劍にあたへ その嗣業にむかひて甚だしく怒りたまへり
63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
火はかれらのわかき男をやきつくし かれらの處女はその婚姻の歌によりて譽らるることなく
64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
かれらの祭司はつるぎにて仆れ かれらの寡婦は喪のなげきだにせざりき
65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
斯るときに主はねぶりし者のさめしごとく勇士の洒によりてさけぶがごとく目さめたまひて
66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
その敵をうちしりぞけ とこしへの辱をかれらに負せたまへり
67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
またヨセフの幕屋をいなみエフライムの族をえらばず
68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
ユダの族そのいつくしみたまふシオンの山をえらびたまへり
69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
その聖所を山のごとく永遠にさだめたまへる地のごとくに立たまへり
70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
またその僕ダビデをえらびて羊の牢のなかよりとり
71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
乳をあたふる牝羊にしたがひゆく勤のうちより携へきたりてその民ヤコブその嗣業イスラエルを牧はせたまへり
72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
斯てダビデはそのこころの完全にしたがひてかれらを牧ひ その手のたくみをもて之をみちびけり
