Salmenes 78

1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!

Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.