Salmenes 78
1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
Asaph kah Hlohlai Ka pilnam aw ka olkhueng he hnatun uh lah. Ka ka lamkah olthui dongah na hna hooi uh lah.
2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
Hlamat lamkah olkael te ka ka dongkah neh ka ong vetih ka thaa dae ni.
3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
Tekah te n'yaak uh tih m'ming uh vanbangl a a pa rhoek loh mamih taengah han thui uh.
4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
BOEIPA koehnah, a tlungalnah neh khobaerhambae a saii te, aka thui rhoek loh a ca rhoek lamkah hmailong cadilcahma taengah khaw phah uh boel sih.
5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
Jakob ham laipainah a khueng tih Israel dongah olkhueng la a ling te ni a ca rhoek taengah patoeng ming sak ham a pa rhoek a uen.
6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
Te daengah ni caldilcahma loh a ming uh eh. Hmailong ah a cun camoe rhoek long khaw a thoh uh puei vetih a ca rhoek taengah a tae pa eh.
7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
Te vaengah a uepnah khaw Pathen pum ah a khueh uh vetih Pathen kah khoboe te hnilh uh mah pawh. A olpaek khaw a kueinah uh.
8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
A napa rhoek bangla thinthah neh hlang koek cadil, a lungbuei aka cikngae pawt tih a mueihla loh Pathen aka tangnah mueh cadil la om uh pawt sue.
9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
Liv a aka muk tih aka kaap Ephraim ca rhoek khaw caemrhal tue vaengah a hnuk la bung uh.
10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
Pathen kah paipi te ngaithuen uh pawt tih a olkhueng neh pongpa ham khaw a aal uh.
11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
Te dongah amah kah bibi neh khobaerhambae amih a tueng te a hnilh uh.
12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
Egypt kho Zoan hmuen kah a napa rhoek mikhmuh ah khobaerhambae a saii pah.
13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
Tuitunli te a phih pah tih amih a kat puei vaengah tui khaw som bangla pai.
14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
Te phoeiah amih te khothaih ah cingmai neh khoyin puet te hmai vang neh a mawt.
15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
Khosoek ah lungpang rhoek te a hep pah tih tuidung bangla muep a tul.
16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
Thaelpang khuikah tuicip a thoeng sak tih tuiva tui bangla a hlawn.
17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
Tedae rhamrhae ah Khohni te a koek uh tih a taengah tholh ham koep a koei uh.
18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
Amih kah hinglu dongah caak a hoe uh te khaw a thinko neh Pathen ni a noemcai uh.
19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
Pathen taengah khaw, “Khosoek khuiah caboei phaih ham Pathen te coeng thai aya?
20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
Lungpang a boh tih tui a phuet vaengah soklong la long coeng ke. A pilnam ham buh khaw a paek thai vetih maeh a tael pah venim?,” a ti uh tih a thui uh.
21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
BOEIPA loh a yaak vaengah a paan tih Jakob te hmai neh a kolh. Israel taengah khaw thintoek a khuen bal.
22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
Pathen te tangnah uh pawt tih Boeipa kah khangnah dongah a pangtung uh pawt dongah ni.
23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
Tedae a sokah khomong te a uen tih vaan thohkhaih rhoi te a ong.
24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
Te dongah amih kah a cak ham manna a tlan sak tih amih te vaan cangpai a paek.
25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
Hlang loh rhaelnu buh a caak tih lampu khaw amih ham kodam la a thak pah.
26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
Vaan lamkah kanghawn a hlah tih a sarhi neh tuithim yilh khaw a thawn.
27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
Te dongah maeh loh laipi bangla, vaa mul long khaw tuitunli kah laivin bangla amih soah tlan tih,
28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
a dap kaepvai kah a lambong lakli ah a hlak pah.
29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
Te dongah a caak uh tih muep cung uh. Amih kah ngaihlihnah vanbangla amih te a paek.
30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
A ka dongah caak a paem uh pueng akhaw amamih kah hoehhamnah te kholong uh tak pawh.
31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
Te dongah Pathen thintoek amih taengla pai. Te vaengah amih khuikah thaomthathueng rhoek te a ngawn tih Israel cadongcaloe rhoek te a tulh.
32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
Te boeih khui lamkah tholh uh bal pueng tih Boeipa kah khobaerhambae te tangnah uh pawh.
33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
Te dongah amih kah khohnin loh a honghi la, a kum khaw lungmitnah neh thok.
34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
Amih te a ngawn van daengah ni Boeipa te a tlap uh. Mael uh tih Pathen a toem uh.
35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
Te daengah amih kah lungpang Pathen neh amih aka tlan Khohni Pathen te a ngaidam uh.
36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
Tedae amah te a ka neh a hloih uh tih a lai neh a taengah laithae uh.
37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
Amih kah lungbuei te khaw Boeipa taengah hong pawt tih a paipi te tangnah uh pawh.
38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
A thinphoei lothaesainah khaw a dawth tih amih te phae pawh. Te dongah a thintoek khaw puet a hnop tih a kosi khaw boeih sah pawh.
39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
Amih te pumsa lah om tih yilh loh a khum phoeiah ha mael pawt te khaw a poek.
40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
Khosoek ah Boeipa mat a koek uh vanbangla khopong ah Boeipa te a noih uh.
41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
Te dongah Pathen te koekthoek a noemcai uh tih Israel kah hlang Cim te a phen uh.
42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
Rhal khui lamkah Boeipa kut loh amih a lat khohnin te poek uh pawh.
43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
Amah kah miknoek te Egypt ah, kopoekrhai hno khaw Zoan hmuen ah a tueng sak.
44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
A sokko khaw thii la a poeh sak tih tuicip kangna khaw o uh thai pawh.
45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
Amih aka yok ham pil neh amih aka phae ham bukak khaw a hlah pah.
46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
A cangthaih te phol taengla, a thaphu khaw kaisih taengla a paek pah.
47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
Amih kah misur te rhael neh, a thaihae khaw tlansing neh a ngawn pah.
48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
A rhamsa te rhael taengla, a boiva khaw rhaekhmai taengla a uup pah.
49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
A thintoek thinsa kah a thinpom khaw, yoethae puencawn rhoi at kah kosi neh citcai te khaw amih taengah a sah.
50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
A thintoek ham a hawn a saelh coeng. Amih kah hinglu te dueknah lamkah khaw hnaih pawh. Te dongah a hingnah te duektahaw taengla a paek pah.
51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
Egypt kah caming boeih neh Ham dap kah thahuem tanglue te a ngawn pah.
52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
Tedae a pilnam te boiva bangla a khuen tih khosoek khuiah tuping bangla a hmaithawn.
53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
Amih te ngaikhuek la a mawt tih rhih uh pawt dae a thunkha rhoek te tuitunli loh a khuk.
54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
Te dongah amah kah bantang kut neh a men tlang cim khorhi la amih te a khuen.
55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
Namtom rhoek te amih hmai lamkah a haek pah tih rho la rhilong te a suem pah. Te dongah Israel koca loh amih kah dap ah kho a sakuh.
56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
Tedae Khohni Pathen te a noemcai uh tih a koek uh, a olphong khaw khoem uh pawh.
57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
A napa rhoek bangla balkhong uh tih hnukpoh uh. Lii a pawl la poeh uh.
58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
A hmuensang neh Boeipa a veet uh tih a mueidaep neh a thatlai sakuh.
59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
Pathen loh a yaak vaengah lungoe tih Israel te rhep a hnawt.
60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
Te dongah Shiloh pohmuen neh hlang lakli kah a khueh dap te a phap sut.
61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
A sarhi te tamna la, a thangpomnah khaw rhal kut khuila a paek pah.
62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
A pilnam te cunghang taengla a tloeng tih a rho taengah khaw lungoe.
63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
Tongpang rhoek te hmai loh a hlawp dongah oila rhoek thangthen uh pawh.
64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
A khosoih rhoek te cunghang dongah cungku uh tih a nuhmai rhoek khaw rhap uh pawh.
65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
Te vaengah Boeipa loh aka ip muelh bangla, misurtui neh aka tamhoe hlangrhalh bangla haenghang.
66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
A rhal rhoek te tloep a tloek tih amih te kumhal kokhahnah la a khueh.
67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
Joseph kah dap khaw a hnawt tih Ephraim kah mancai te a tuek tloe moenih.
68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
Tedae a lungnah Zion tlang kah Judah mancai te a tuek.
69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
Te dongah a rhokso te a sang la a sak tih kumhal due diklai bangla a suen.
70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
A sal David te a tuek dongah boiva vongup lamkah a loh.
71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
A pilnam Jakob neh a rho Israel te luem puei ham ni anih te cacun hnuk lamkah a khuen.
72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
Te dongah a thinko neh amih te a luem puei tih, a kut kah a lungcuei neh a mawt.
