< Salmenes 78 >

1 Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.

< Salmenes 78 >