Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

I KIN likwirki ngil ai ong Kot, ong Kot, me i pan likwir ong, o i me kotin mangi ia.

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

Ni ai ansau apwal, i kin rapaki Ieowa; ni pong pa i kin u wei o sota kin dukedi, pwe ngen i sota kak insenemaula.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

Ni ai tamanda Kot, i kin asengokida, ni ai madamadaua, ngen i kin luetala. (Sela)

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

Kom kin kotin kolekol por en mas ai, pwe ira en papat; ngai inen en luet, solar itar ong lokaia.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

I kin lamelame duen ran en mas akan, duen par akan me samalar.

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

Ni pong i kin lamelame duen ai kasang arp, o mongiong i kin madamadaua; ngen i kin raparapaki.

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

Kalelapok, Ieowa pan kotin ongiong kokolata, o a sota pan kotin maki ong?

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

A kalangan roselar melel, o a inau imwisokalar kokolata?

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Kot kotin malielar a mak ong kit, o a karirikilar ongiong a kalangan? (Sela)

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

Ari so, i indadar: Mepukat me mau ong ia; pali maun en lim en me Lapalap pan kak dorela meakaros.

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

I me i kin taman kida wiawian Ieowa; melel i kin tamanda omui manaman akan sang mas o,

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

O madamadaua duen omui wiawia kan karos, o kilekilang duen omui dodok.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

Maing Kot, al omui me pung. Ia wasa amen Kot manaman mia dueta Kaun o?

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Komui ta Kot me kin wia manaman akan. Komui kotin kasansaledar omui manaman nan pung en wei kan.

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Komui kotin dore kila sapwilim omui kan omui manaman, iei seri en Iakop o Iosep akan. (Sela)

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

Pil akan ariri komui, Maing Kot, pil akan ariri komui, rap masapwekadar, o wasa lol rererdar.

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

Tapok kalaimun akan kamoredier pil, tapok kan wiadar nansapwe, o liol piripir sili.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

Nansapwe wiauier nanlang; sapwilim omui liol akan kamaraini sappa; sappa mokieda o rerer.

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

Al omui mi nan madau, al omui tätik nan pil kalaimun akan, o sota me kaan aluwilu omui.

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

Kom kotin kalua sapwilim omui kan dueta pwin eu ren Moses o Aron.