Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera)

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera)

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera)

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.