Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

Azava dziesma, dziedātāju vadonim Jedutunam. Es saucu ar savu balsi uz Dievu un brēcu, es saucu uz Dievu, un Viņš klausās uz mani.

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

Bēdu laikā es meklēju To Kungu, mana roka izstiepjas naktī un nenogurst, mana dvēsele negribās būt iepriecināma.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

Kad es Dievu pieminu, tad es nopūšos; kad es apdomāju, tad mana sirds bēdājās. (Sela)

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

Tu turi nomodā manas acis es esmu tā izmisis, ka nespēju runāt.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

Es pieminu vecos laikus, senos gadus,

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

Es atminu savu dziesmu naktī, mana sirds ir domu pilna, mans gars meklē gaismu.

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

Vai tad Tas Kungs atstums mūžīgi un vairs nebūs žēlīgs?

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

Vai tad Viņa žēlastība mitēsies mūžam? Vai tā solīšana pagalam uz bērnu bērniem?

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Vai tad Dievs ir aizmirsis žēlot? Vai Viņš aizslēdzis dusmībā Savu sirds žēlastību? (Sela)

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

Tad es saku: tās ir manas bēdas; tā Visuaugstākā labā roka to var nogriezt.

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

Es pieminu Tā Kunga darbus, es tiešām pieminu Tavus brīnumus no veciem laikiem.

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

Es pārdomāju visus Tavus darbus un pieminu, ko Tu dari.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

Ak Dievs, Tavs ceļš ir svēts; kur ir tāds liels Dievs, kā Tu, Dievs?

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Tu esi tas stiprais Dievs, kas brīnumus dara; Savu spēku Tu esi darījis zināmu tautu starpā.

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Savus ļaudis Tu esi atpestījis ar stipru elkoni, Jēkaba un Jāzepa bērnus. (Sela)

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

Ūdeņi Tevi redzēja, ak Dievs! ūdeņi Tevi redzēja un drebēja, pat dziļumi trīcēja.

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

Biezie padebeši izgāza ūdeņus, augstie padebeši izlaida pērkonus, un Tavas bultas šaudījās.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

Tavi pērkoni rūca viesulī, zibeņi apspulgoja zemi, zeme trīcēja un drebēja.

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

Tavs ceļš bija jūrā un Tavs gājums dziļos ūdeņos, un Tavas pēdas nebija manāmas.

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

Tu vadīji Savus ļaudis kā avju pulku caur Mozu un Āronu.