Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!