Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

“Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.