Salmenes 74
1 Ein song til lærdom av Asaf. Kvifor hev du, Gud, støytt oss burt til æveleg tid? Kvifor ryk din vreide mot den hjord du beiter?
Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?
2 Kom i hug din lyd som du fekk deg i fordoms tid, som du løyste ut til å vera din arvs ætt, Sions fjell der du bur.
Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!
3 Stig upp til dei ævelege øydehus! Alt hev fienden brote sund i heilagdomen.
Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.
4 Dine motstandarar hev bura midt i ditt samlingshus, dei hev sett sine merke upp til merke.
Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.
5 Det såg ut som når ein lyfter øksar og høgg i tettvakse tre.
Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,
6 Og no, alt som fanst av utskurd, det slo dei sund med øks og hamar.
sjekirom i maljem vrata mu razbijali.
7 Dei hev sett eld på heilagdomen din, reint til grunnen hev dei vanhelga bustaden for ditt namn.
Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.
8 Dei hev sagt i sitt hjarta: «Lat oss tyna deim alle i hop!» Dei hev brent upp alle Guds samlingshus i landet.
Rekoše u srcu: “Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!”
9 Våre merke ser me ikkje, det finst ingen profet lenger, og ingen hjå oss som veit kor lenge.
Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...
10 Gud, kor lenge skal motstandaren spotta, fienden vanvyrda ditt namn æveleg?
Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?
11 Kvifor dreg du di hand, di høgre hand, attende? Tak henne ut or barmen, og øydelegg!
Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?
12 Gud er då min konge frå gamall tid, som skaper frelsa midt på jordi.
No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!
13 Du skilde havet ved din styrke, du krasa hovudi til drakarne på vatnet.
Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.
14 Du slo sund hovudi til Livjatan, du gjorde honom til føda for folk i øydemarki.
Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.
15 Du let kjelda og bekk renna fram, du turka ut årgangs elvar.
Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.
16 Deg høyrer dagen til, deg høyrer og natti til, du hev laga ljosi og soli.
Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;
17 Du hev sett fast alle grensor på jordi, sumar og vinter - du hev laga deim.
ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.
18 Kom i hug dette: Fiendar hev spotta Herren, og eit dårlegt folk hev vanvyrdt ditt namn.
Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.
19 Gjev ikkje turtelduva di til den mordfuse flokken, gløym ikkje æveleg flokken av dine armingar!
Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!
20 Sjå til di pakt! for løyndekrokarne i landet er fulle av valds-bøle.
Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.
21 Lat ikkje den nedtrykte snu um med skam, lat den arme og fatige lova ditt namn!
Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!
22 Statt upp, Gud! før di sak! Kom i hug at du vert spotta av dåren heile dagen!
Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.
23 Gløym ikkje røysti åt dine fiendar, ståket frå dine motstandarar som alltid stig upp!
Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!
