Salmenes 73
1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
Asaf yazghan küy: — Derweqe Xuda Israilgha, Qelbi sap bolghanlargha méhribandur;
2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
Lékin özüm bolsam, putliship yiqilip chüshüshke tasla qaldim; Ayaghlirim téyilip ketkili qil qaldi;
3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
Chünki rezillerning ronaq tapqanliqini körüp, Hakawurlargha heset qildim;
4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
Chünki ular ölümide azablar tartmaydu, Eksiche téni mezmut we saghlam turidu.
5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
Ular insan’gha xas japani körmeydu, Yaki xeqlerdek balayi’apetke uchrimaydu.
6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
Shunga meghrurluq marjandek ulargha ésilidu, Zorluq-zomigerlik tondek ulargha chaplishidu.
7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
Ular semrip ketkenlikidin közliri tompiyip chiqti; Ularning qelbidiki xiyaletler heddidin éship kétidu.
8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
Bashqilarni mesxire qilip zeherlik sözleydu; Halini üstün qilip diwinip, doq qilidu.
9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
Ular aghzini pelekke qoyidu, Ularning tilliri yer yüzini kézip yüridu.
10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
Shunga [Xudaning] xelqi mushulargha mayil bolup, Ularning dégenlirini su ichkendek axirighiche ichip: —
11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
«Tengri qandaq bileleytti?», «Hemmidin Aliy Bolghuchida bilim barmu?» — deydu.
12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
Mana bular rezillerdur; Ular bu dunyada rahet-paraghetni köridu, Bayliqlarni toplaydu.
13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
«Ah, heqiqeten bikardin-bikar könglümni paklanduruptimen, Gunahsiz turup qolumni artuqche yuyup keptimen;
14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
Bikargha kün boyi japa chékiptimen; Shundimu her seherde [wijdanning] eyibige uchrap keldim!».
15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
Biraq men: — «Bundaq [désem], Bu dewrdiki perzentliringge asiyliq qilghan bolmamdimen?» — dédim.
16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
Ularni kallamdin ötküzey désem, Közümge shundaq éghir köründi.
17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
Tengrining muqeddes jaylirigha kirgüche shundaq oylidim; Kirgendila [yamanlarning] aqiwitini chüshendim.
18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
Derweqe Sen ularni téyilghaq yerlerge orunlashturisen, Ularni yiqitip pare-pare qiliwétisen.
19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
Ular közni yumup achquchila shunche parakende bolidu, Dehshetler ularni bésip yoqitidu!
20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
Sen i Reb, chüshtin oyghan’ghandek oyghinip, Ornungdin turup ularning siyaqini közge ilmaysen.
21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
Yüreklirim qaynap, Ichlirim sanjilghandek bolghan chaghda,
22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
Özümni héchnéme bilmeydighan bir hamaqet, Aldingda bir haywan ikenlikimni bilip yettim.
23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
Halbuki, men hemishe Sen bilen bille; Sen méni ong qolumdin tutup yöliding;
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
Öz nesiheting bilen méni yétekleysen, Shan-sheripngni namayan qilghandin kéyin, Axirida Sen méni özüngge qobul qilisen.
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
Ershte Sendin bashqa méning kimim bar? Yer yüzide bolsa Sendin bashqa héchkimge intizar emesmen.
26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
Etlirim hem qelbim zeiplishidu, Lékin Xuda qelbimdiki qoram tash hem menggülük nésiwemdur!
27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
Chünki mana, Sendin yiraq turghanlar halak bolidu; Wapasizliq qilghan pahishe ayaldek Sendin waz kechkenlerning herbirini yoqitisen.
28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
Biraq men üchün, Xudagha yéqinlishish ewzeldur! Uning barliq qilghan ishlirini jakarlash üchün, Reb Perwerdigarni tayanchim qildim.
