Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

MELEL, Kot kompoke pan men Israel, irail me makelekel nan mongiong arail.

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

A ngai, ekis ta, a nä i kat pan lodi, o i koren iong krisedi ni ai kakakawei.

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

Pwe i suedeki me aklapalap akan, ni ai kilanger en me sapung kan ar pwaidar.

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Pwe sota apwal kot lel ong irail ni ar pan mela, re kin kelail o war arail wilar melel.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Sota ar apwal kot dueta aramas tei kan, o re sota pan kalokolok dueta aramas tei kan.

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Ari aklapalap, iei kapwat en tapin wor arail, o arail likau, iei arail tiak weit.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

Por en mas arail tikitik o sued kilar ar wilar, o re kin wiada, me re inong iong.

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

Re kin mamaleki meakaros, o re kin lokelokaia me sued, o re kin lalaue o lokaia ni ar aklapalap.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Dene arail lokaia tapi sang nanlang, o me irail indinda, dene i eta me pung nin sappa.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

I me aramas akan lokidi ong irail; o pil totoia re kin nimala.

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

Re kin inda: Iaduen, Kot pan kotin insenoki irail? O menda ren me lapalap irail?

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Kilang, iduen me doo sang Kot akan; irail meid pai nin sappa, o re pan kapwapwala.

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

Iaduen, likamata sota katepa ai kamakelekeladar mongiong i o kaminela pa i kat ni me pung?

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

Pwe ran karos i pan kalokolok, o ni mansang karos ai kamekam mia.

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Koren iong i pil pan indinda dueta irail, a so, pwe i de pan suedeki sapwilim omui seri kan karos sang mas kokodo lel met.

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

I ap madamadaua duen mepukat, pwen dedeki, a i sota kak ong.

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Ngai lao pedelong ong mon mol en Kot saraui o kilanger imwin me doo sang Kot akan.

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

Melel kom kotin pwili kin irail edi wasa likakeris; kom kotin kapup irail edi ong nani pwel.

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Iaduen arail madang soredier. Irail lokidokila, o imwila’rail meid kamasapwek.

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Maing Ieowa, kom kin kotin kawela mom arail nan kanim o dueta auramen.

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Ni ai madak nan mongiong i, o waiwairok nan ai mudilik kan,

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

I ap diaradar, me ngai ol pweipwei men, me sota asa meakot; dueta man amen mo omui.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Ari so, i pan mimieta re omui kokolata, pwe komui kotin kolekol eta pa i pali maun.

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Komui kin kalua ia duen kupur omui, o kom pan kotin kasamo ia nan lingan omui.

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Ma komui ta ai Kot, i sota pan anane meakot nanlang de sappa.

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Ma pali war ai o ngen i pan dupokala, pil menda, pwe komui Maing Kot kamait pa i o pwais ai kokolata.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Pwe kom kotin mangi irail, me muei sang komui pan lokidokila; Kom pan kotin kasapokela karos, me wuki wei sang komui.

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

A iet ai peren, i en tengeteng ong Kot, o i en kaporoporeki Kot Ieowa, pwen kalok sili omui wiawia kan karos.