Salmenes 73
1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
Faarfannaa Asaaf. Dhugumaan Waaqni Israaʼeliif, warra garaan isaanii qulqulluu taʼeef gaarii dha.
2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
Ani garuu miilli koo gufachuu gaʼee, faanni koos mucucaachuu gaʼee ture.
3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
Ani yommuun badhaadhummaa hamootaa argetti, of tuultotatti hinaafeen tureetii.
4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
Isaan hin dhiphatan; dhagni isaaniis fayyaa dha; cimaa dhas.
5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
Rakkinni nama biraatti dhufu isaanitti hin dhufu; isaan akka namoota kaanii dhukkubaan hin dhaʼaman.
6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
Kanaafuu of tuulummaan faaya morma isaanii ti; fincilas akka wayyaatti uffatu.
7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
Iji isaanii coomee alatti dhiibama; hamminni isaan garaatti yaadan dhuma hin qabu.
8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
Isaan ni qoosu; hamminas ni dubbatu; of tuulaa cunqursaadhaan nama doorsisu.
9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
Afaan isaanii samii falmata; arrabni isaaniis lafa dhaala.
10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
Kanaafuu sabni gara isaaniitti dachaʼee bishaan baayʼee dhuga.
11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
Isaanis, “Waaqni akkamitti beekuu dandaʼaa? Waaqni Waan Hundaa Olii beekumsa qabaa?” jedhu.
12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
Egaa namoonni hamoon akkana; isaan yeroo hunda yaaddoo malee jiraatu; badhaadhummaanis guddachaa deemu.
13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
Yoos ani akkasumaan garaa koo qulqullinaan eeggadhee harka koos akkasumaan dhiqadhe kaa!
14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
Ani guyyaa guutuu dhaʼameera; ganama ganamas adabameera.
15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
Ani utuu, “Akkana nan dubbadha” jedhee jiraadhee silaa ijoollee kee nan yakkan ture.
16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
Garuu yommuu ani waan kana hunda hubachuu yaaletti, wanni kun hojii dadhabsiisaa natti taʼe.
17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
Kunis hamma ani iddoo qulqullummaa Waaqaa seenutti ture; ergasiis ani galgala isaanii nan hubadhe.
18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
Dhugumaan ati iddoo mucucaataa irra isaan dhaabde; akka isaan kufanii caccabaniifis gad isaan darbatte.
19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
Isaan akkamiin guutumaan guutuutti sodaadhaan fudhatamanii akkuma tasaa barbadaaʼan!
20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
Akkuma abjuun yeroo namni hirribaa dammaqutti taʼu sana, atis yaa Gooftaa, akkasuma yommuu ol kaatu, hawwii garaa isaanii ni busheessita.
21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
Yommuu lubbuun koo gadditee onneen koos waraanamtetti,
22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
ani gowwaa fi wallaalaan ture; fuula kee durattis akka horii nan taʼe.
23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
Taʼus ani yeroo hunda si wajjinan jira; atis harka koo mirgaa ni qabda.
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
Ati gorsa keetiin na qajeelchita; ergasii immoo ulfinatti na galchita.
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
Ani samii keessaa eenyunan qaba? Lafa irraas si malee homaa hin fedhu.
26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
Foon koo fi onneen koo dadhabuu dandaʼu; Waaqni garuu jabina garaa koo ti; bara baraanis inni qooda koo.
27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
Warri sirraa fagoo jiran ni badu; atis warra siif hin amanamne hunda ni balleessita.
28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
Akka ani yaadutti garuu Waaqatti dhiʼaachuun gaarii dha; Waaqayyo Gooftaa daʼoo koo godhadheera; ani hojii kee hunda nan labsa.
