Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.