Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

Salamo nataon’ i Asafa.

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

Fa izaho, dia saiky nibolasitra ny tongotro; saiky solafaka ny diako,

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

Satria nialona ny mpirehareha aho, raha nahita ny fiadanan’ ny ratsy fanahy.

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Fa tsy misy fanaintainana amin’ ny fahafatesany, ary fatratra ny heriny.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Tsy mba misy manavesatra azy, tahaka ny olona sasany, ary tsy mba azom-pahoriana tahaka ny olon-kafa izy.

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Dia izany no iambozonany rehareha toy ny rojo, sy itafiany fahalozàna tahaka ny lamba.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

Bongon-tavy ny masony; miloatra ny hevitry ny fony.

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

Manazimbazimba izy ka miresaka fampahoriana an-dolom-po; avo vava izy.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Manao vava manakatra ny lanitra izy, ary ny lelany mandeha mitety ny tany.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

Izany no itodihan’ ny olony hankany aminy; ary rano be no gohin’ ireny;

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

Ka hoy izy: Hataon’ Andriamanitra ahoana no fahalala? ary manam-pahalalana va ny Avo Indrindra?

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Indro, ireny dia olona ratsy fanahy; miadana mandrakariva izy ka mitombo harena.

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

Foana mihitsy ny nanadiovako ny foko sy ny nanasàko ny tanako tamin’ ny fahamarinana.

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

Azom-pahoriana mandritra ny andro aho, ary faizana isa-maraina.

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Raha tahìny aho nanao hoe: Hiteny izany aho, dia ho namitaka ireo zanakao.

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

Dia nieritreritra ta-hahalala izany zavatra izany aho, kanjo sarotra teo imasoko izany.

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Mandra-piditro tao amin’ ny fitoera-masin’ Andriamanitra ka nihevitra izay ho farany.

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

Eo amin’ izay mahasolafaka tokoa no ametrahanao azy, ary aripakao ho ringana izy.

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Hià! rava indray mipi-maso izy! levona izy, matin-java-mahatahotra izy!

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Tahaka ny anaovan’ ny olona ny nofiny ho tsinontsinona, dia tahaka izany, Tompo ô, no anaovanao ny endrik’ ireny ho tsinontsinona, raha mifoha Hianao.

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Raha lotika ny foko, ka voatsindrona ny voako,

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

Dia ketrina aho ka tsy nahalala; eny, biby teo anatrehanao aho.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Nefa izaho dia eo aminao ihany mandrakariva, mihazona ny tanako ankavanana Hianao.

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Ny saina omenao no hitondranao ahy, ary rehefa afaka izany, dia horaisinao ho amin’ ny voninahitra aho.

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Iza no ahy any an-danitra? ary tsy misy etỳ ambonin’ ny tany iriko tahaka Anao.

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Na dia levona aza ny nofoko sy ny foko, dia mbola vatolampin’ ny foko sy anjarako mandrakizay Andriamanitra.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Fa, indro, very izay lavitra Anao; aringanao izay rehetra mijangajanga mahafoy Anao.

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

Fa, izaho, dia ny ho akaikin’ Andriamanitra no mahatsara ahy; Hianao, Jehovah Tompo ô, no nataoko aroko, mba hilaza ny asanao rehetra aho.