Salmenes 73
1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde!
2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei:
3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.
5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.
6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua.
7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis.
8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt.
9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.
10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.
11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias.
13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas,
14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me:
17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.
18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur.
19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt;
22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi:
23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram?
26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
Quia ecce qui elongant se a te peribunt; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
Mihi autem adhærere Deo bonum est; ponere in Domino Deo spem meam: ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.
