Salmenes 73
1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
