Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.