Salmenes 73
1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
Kathutkung: Asaph Cathut teh Isarel hane hoi lungthin kathoungnaw hanelah ahawi tangngak.
2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
Hatei, kai raitat meimei ka rawp teh, meimei ka thawn toe.
3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
Bangkongtetpawiteh, tamikathoutnaw e yawhawi ka hmu navah, kakaisuenaw hah ka ut toe.
4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
Ahnimouh teh a due awh hoehroukrak patawnae khang awh hoeh, a tha pou ao awh.
5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
Ayânaw patetlah runae dawk awm awh hoeh, ayânaw patetlah kuekluek pataw awh hoeh.
6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
Hatdawkvah, kâoupnae teh awi lah a awi awh teh, rektapnae khohna hah a khohna awh.
7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
A thâw awh lawi vah, a mitkatueng awh. A pouk awh e hlak ka paphnawn a tawn awh.
8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
Repcoungroenae hah a panuikhai awh teh, kâoupnae lawk a dei awh.
9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
A lawk dei e ni kalvan totouh a taran teh, a lai ni talai pueng a katin.
10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
Hatdawkvah, a taminaw teh ahnimouh koe a ban awh teh, tui moikapap e hah koung a nei awh.
11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
Bangtelah hoi maw Cathut ni a panue. Lathueng Poung dawk panuenae ao maw telah ati awh.
12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
Khenhaw! hetnaw heh Cathut ka bari hoeh e, banghai pouk laipalah ka hring e lah ao awh teh, hoehoe a tawnta awh.
13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
Ka lungthin kathoung sak nakunghai, atangcalah cungkeihoeh. Yon thuengnae lahoi ka kut ka pâsu nakunghai cungkeihoeh.
14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
Hnin tangkuem tarawknae hoi amom karoitawi yuenae doeh ka khang.
15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
Hottelah ka dei han ka tet pawiteh, khenhaw! na catounnaw koe torei teh, tamikalan hoeh lah kaawm han.
16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
Hetheh, thaipanuek nahanelah ka pouk torei teh, hothateh kai hanelah ka pataw katang e lah ao.
17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
Cathut hmuen kathoung koe kâen toteh, ahnimouh poutnae heh ka thaipanuek katang toe.
18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
Ahnimouh teh pâhnannae koe na ta teh, rawkphainae hmuen koe na tâkhawng.
19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
Oe, bangtelah, tawkkadek dawk rawknae koe louk a pha awh vaw. Takitho e ni koung louk a ca awh vaw.
20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
Kâhlaw toteh, karum mang patetlah, Bawipa na pâhlaw toteh, ahnimae meikaphawk hah na pacekpahlek pouh han.
21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
Hot patetlah ka lungthin a pataw teh, ka pouknae hai a ru.
22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
Panuenae ka tawn hoeh e hoi tamipathu lah ka o teh, na hmalah saring patetlah doeh ka o.
23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
Hatei nakunghai, nang koe pou ka o teh, aranglae kut dawk na kuet pouh.
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
Na mae kâpankhainae lahoi lam na hrawi teh, hathnukkhu bawilennae hah na coe pouh.
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
Kalvan vah nang laipalah apimouh ka tawn. Talaivan hai nang laipalah, ka ngai e alouke awm hoeh toe.
26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
Ka takthai hoi ka lungthin teh a tâwn. Hatei, Cathut teh, a yungyoe hoi ka lungthin thaonae hoi ham lah ao.
27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
Bangkongtetpawiteh, nang hoi kâhlat e teh, kahmat awh roeroe han doeh. Nang koe kâyawt e pueng teh raphoe lah ao han.
28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
Hateiteh, kai hanelah teh Cathut hnai e heh ahawi. Na sak e hno pueng heh ka kamnue sak thai nahanlah, Bawipa Jehovah dawk doeh ka kâuep toe.
