Salmenes 72
1 Av Salomo. Gud, gjev kongen dine domar og kongssonen di rettferd!
Psalmus, in Salomonem.
2 Han skal døma ditt folk med rettferd og dine armingar med rett.
Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis; judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio.
3 Fjelli skal bera fred for folket, og like eins haugarne, ved rettferd.
Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam.
4 Han skal døma armingarne i folket, han skal frelsa borni åt den fatige og knasa valdsmannen.
Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem.
5 Dei skal ottast deg so lenge soli skin, og so lenge månen lyser frå ætt til ætt.
Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem.
6 Han skal koma ned som regn på nyslegen voll, lik ei regnskur som væter jordi.
Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram.
7 I hans dagar skal den rettferdige bløma, og det skal vera mykje fred, alt til det ingen måne er meir.
Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna.
8 Og han skal hava herredom frå hav til hav, og frå elvi til endarne av jordi.
Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.
9 Dei som bur i øydemarki, skal bøygja seg for honom, og hans fiendar skal slikka mold.
Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent.
10 Kongarne frå Tarsis og øyarne skal bera fram gåvor, kongarne frå Sjeba og Seba skal koma med skatt.
Reges Tharsis et insulæ munera offerent; reges Arabum et Saba dona adducent:
11 Alle kongar skal fall ned for honom, alle folkeslag skal tena honom.
et adorabunt eum omnes reges terræ; omnes gentes servient ei.
12 For han skal frelsa den fatige som ropar, og armingen som ingen hjelpar hev.
Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor.
13 Han skal spara vesalmannen og den fatige, og sjælerne åt dei fatige skal han frelsa.
Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet.
14 Frå trykk og vald skal han løysa deira sjæl, og dyrt skal blodet deira vera i hans augo.
Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo.
15 Og han skal liva, og Sjeba-gull skal han gjeva honom, og han skal alltid beda for honom, heile dagen skal han lova honom.
Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei.
16 Det skal vera ei mengd med korn i landet, på fjelltopparne, grøda skal susa som Libanonskogen, og folk blømer fram i byarne som gras på jordi.
Et erit firmamentum in terra in summis montium; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ.
17 Hans namn skal vara i all æva, so lenge soli skin, skal hans namn setja nye renningar, og ved honom skal dei velsigna seg, alle heidningefolk skal prisa honom sæl.
Sit nomen ejus benedictum in sæcula; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificabunt eum.
18 Lova vere Gud Herren, Israels Gud, han, den einaste som gjer under!
Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus.
19 Og lova vere hans herlege namn i all æva! og all jordi verte full av hans æra! Amen, amen!
Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.
20 Ende på bønerne av David, son åt Isai.
Defecerunt laudes David, filii Jesse.
