Salmenes 7
1 Ein siggajon av David, som han song for Herren på grunn av benjaminiten Kus’ ord. Herre, min Gud! Eg flyr til deg; frels meg frå alle mine forfylgjarar og berga meg,
Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini. [Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me:
2 so han ikkje som ei løva skal riva ut mi sjæl, riva sund, og ingen som bergar!
nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.
3 Herre, min Gud! Dersom eg hev gjort dette, dersom det er urett i mine hender,
Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,
4 dersom eg hev gjort vondt imot den som heldt fred med meg, og plundra den som trengde meg utan orsak:
si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis.
5 so lat fienden forfylgja mi sjæl og nå henne og trøda ned mitt liv til jordi og leggja mi æra i moldi! (Sela)
Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat.
6 Statt upp, Herre, i din vreide! reis deg upp imot ofsen hjå deim som trengjer meg, og vakna upp til hjelp for meg, du som hev påbode dom!
Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,
7 Og lat ei samling av folkeslag standa rundt ikring deg, og far upp att yver deim til det høge!
et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere:
8 Herren held dom yver folki. Døm meg, Herre, etter mi rettferd og etter den uskyld som er hjå meg!
Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me.
9 Lat då vondskapen hjå dei ugudlege få ende, og styrk den rettferdige! For du er den som prøver hjarto og nyro, ein rettferdig Gud.
Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus.
10 Min skjold er hjå Gud, han frelser deim som er trugne i hjarta.
Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde.
11 Gud er ein rettferdig domar, og ein Gud som harmast kvar dag.
Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies?
12 So framt ein ikkje vender um, so kvesser han sitt sverd; sin boge hev han spent og gjort ferdig
Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum.
13 og stelt til banevåpn til rettes imot honom; sine piler gjer han brennande.
Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit.
14 Sjå, han skal til å føda misgjerning; han gjeng med ulukka og føder lygn.
Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem.
15 Ei grav hev han grave og hola ut; men han fell i den greft som han gjorde.
Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit.
16 Den ulukka han gjer, kjem att yver hans hovud, og yver hans kvervel fell hans valdsverk ned.
Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.
17 Eg vil prisa Herren etter hans rettferd og lovsyngja namnet åt Herren den Høgste.
Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.]
