Salmenes 69
1 Til songmeisteren, etter «Liljor»; av David. Frels meg, Gud! for vatni trengjer seg inn på livet.
MAING Kot, kotin sauasa ia, pwe pil itida lel ong maur i.
2 Eg er sokken ned i det djupe dike der det inkje fotfeste er, eg er komen ut i ovdjupe vatn, og flodi fløymer yver meg.
I pan kirila nan wasa lususur lol, wasa me sota kakaluak; i mi nan pil lol, o ad pan kamop ia la.
3 Eg er trøytt av mi roping, det brenn i min strupe, mine augo er upptærde, med di eg ventar på min Gud.
I panga kila ai sangesang, kapin wor ai kirkilar, mas ai suedalar, pwe a warailar ai auiaui Kot.
4 Fleire enn håri på mitt hovud er dei som hatar meg utan orsak, mange er dei som vil meg tyna meg, som utan grunn er mine fiendar; det eg ikkje hev rana, skal eg no gjeva attende.
Me kin tata kin ia nin sokarepa me toto sang pit en mong ai. Me imwintiti ong ia, o me kin kawe ia la, ap sota karepa, kin kelail. I en pwain, me i sota kulia sang.
5 Gud, du kjenner min dårskap, og all mi syndeskuld er ikkje løynd for deg.
Maing Kot, kom kotin mangi ai pweipwei, o ai sapung kan me sota rir sang komui.
6 Lat deim ved meg ikkje verta til skammar, dei som ventar på deg, Herre, Herre, allhers drott! Lat deim ikkje ved meg verta skjemde, dei som søkjer deg, Israels Gud!
Kom der mueid ong irail, me auiaui komui, en sarodi pweki ngai, Maing Ieowa Sepaot; kom der mueid ong irail, me rapaki komui, en namenokala pweki ngai, Kot en Israel.
7 For di skuld ber eg hæding, skjemsla ligg yver mitt andlit.
Pwe i kin kankaururla pweki komui, mas ai me dir en namenok.
8 Eg hev vorte framand hjå brørne mine, og ein utlending hjå borni til mor mi.
I wialar men wai amen ren ri ai kan, o nain in ai sasa ia lar.
9 For brennhug for ditt hus hev ete meg upp, og deira spottord som spottar deg, hev falle på meg.
Pwe limpok ong tanpas omui kasor ia dier, o lalaue en ir, me kin lalaue komui id ko dong ia.
10 Då mi sjæl græt medan eg fasta, vart eg spotta for det.
I kin sangesang melel o kaisesol, ari so, re kin lalaue ia.
11 Då eg laga ein sekk til klædde for meg, vart eg eit ordtøke for deim.
I likau kidar ed eu, a re kin lalaue ia.
12 Dei som sit i porten, røder um meg, og drikkarane syng um meg.
O me mondi pan wanim, kin kasekasenda ia, o wasan kang sakau, re kin kakaul kin ia.
13 Men eg kjem med mi bøn til deg, Herre, i nådetidi, Gud, for di store miskunn; svara meg med di trufaste hjelp!
A i kin kapakap ong komui Maing Ieowa ni ansau me kon ong; Maing Kot, kom kotin mangi ia pweki omui kalangan lapalap o kotin sauasa ia.
14 Fria meg ut or søyla, og lat meg ikkje søkka! Lat meg verta utfria frå deim som hatar meg og frå dei djupe vatni!
Kotin dore ia la sang nan pwel, pwe i ender kirila; pwe i en piti sang, me kailong kin ia o sang nan pil lol;
15 Lat ikkje vatsflodi fløyma yver meg, og ikkje djupet svelgja meg, og heller ikkje brunnen lata att sitt gap yver meg!
Pwe lapake ender kamop ia la, o wasa lol ender kadala ia la, o au en por o ender pur pena ong po i.
16 Svara meg, Herre, for din nåde er god, etter di store miskunn vend deg til meg!
Mangi ia, Maing Ieowa, pwe omui kalangan meid mau, kom kotin masan dong ia, pweki omui kalangan lapalap.
17 Og løyn ikkje di åsyn for tenaren din, for eg er i naud; svara meg snart!
O kom der karirela sang sapwilim omui ladu silang omui, pwe i masak; kom kotin madang mangi ia!
18 Kom nær til mi sjæl, løys henne ut! Frels meg for mine fiendar skuld!
Kom kotido ren ngen i o dorela i, kotin dore ia la pweki ai imwintiti kan.
19 Du kjenner mi spott og skam og vanæra, for di åsyn stend alle dei som trengjer meg.
Komui mangier duen ai sarodier, o ai lisela, o ai namenok, me palian ia, kin sansal ong komui.
20 Spottord hev brote mitt hjarta sund, so eg er sjuk; eg venta på medynk, men der var ingi, og på trøystarar, men eg fann ingen.
Ai sarodier kin kawela nan mongiong i, o i luetalar melel. I auiaui, ma sota me pan insensuedeki mepukat, a sota man amen; o ma sota, me pan kamait ia la, a sota me i kak diar.
21 Og dei gav meg gall å eta, og då eg var tyrst, gav dei meg eddik å drikka.
Irail kin kamanga kin ia ede, o kanim pil kin ia pinika ni ai men nim piladar kaualap:
22 Lat bordet deira framfyre deim verta ei snara, og ei gildra for deim når dei er trygge!
Arail tepel en wiala insar arail, o lidip arail, o kapup arail.
23 Lat augo deira dimmast so dei ikkje ser, og lat deira lender alltid skjelva!
Mas arail en rotorotala, pwe ren der kilang wasa, o irail en kos pena kokolata.
24 Renn ut yver deim din vreide, og lat din brennande harm nå deim!
Wudokidi ong po’rail omui ongiong, o omui ongiong melel en lel ong irail.
25 Lat deira bustad verta øydd, lat det ingen vera som bur i deira tjeld!
Deu’rail en liselipingda, o sota me pan kauson nan im arail.
26 For dei forfylgjer den som du hev slege, og dei fortel um pinsla åt deim som du hev gjenomstunge.
Pwe re kin pakipaki, me kom kotin kaloker, o re kin indinda, me dene komui kin kaloke mal sapwilim omui kan.
27 Lat deim leggja syndeskuld til si syndeskuld, og lat deim ikkje koma til di rettferd!
Kom kotin kaloedi ong ir ni sapung toto, pwe ren der konodi omui pung.
28 Lat deim verta utstrokne or livsens bok, og ikkje verta innskrivne med dei rettferdige!
Iris sang ir nan puk en kamaur, pwe ren der iang me pung kan kileledi.
29 Men eg er ein arming full av verk, Gud, lat di frelsa berga meg!
A ngai me luet, o i kin waiwairok. Maing Kot, omui sauasa ia en sinsila ia.
30 Eg vil lova Guds namn med song og høglova honom med takksegjing,
I pan kapinga mar en Kot ki kaul pot, o i pan wauneki i melel ki danke.
31 og det skal tekkjast Herren betre enn ein ung ukse med horn og klauver.
I me Ieowa kotin kupura sang kau ol, me ose o pat en nä pualapual mia.
32 Når spaklyndte ser det, vil dei gleda seg; de som søkjer Gud - må dykkar hjarta liva!
Me luet akan kin kilang, o peren kida, o me kin rapaki Kot, mongiong arail pan maurada.
33 For Herren høyrer på dei fatige, og sine fangar vanvyrder han ikkje.
Pwe Ieowa kotin mangi me samama kan, o a sota kotin mamaleki sapwilim a salidi kan.
34 Himmel og jord skal lova honom, havet og alt som krek i det.
Nanlang en kapinga i, pil sappa, o madau, o karos me kin mokimokid lole.
35 For Gud skal frelsa Sion og byggja byarne i Juda, og dei skal bu der og eiga deim.
Pwe Kot pan kotin sauasa Sion, o a pan kauada kanim en Iuda kan, pwe aramas en kauson wasa o, o aneki.
36 Og avkjømet til hans tenarar skal erva deim, og dei som elskar hans namn, skal bu der.
O wan a ladu kan pan sosoki irail, o me kin pok ong mar a, pan kauson wasa o.
