Salmenes 68

1 Til songmeisteren; av David; ein salme, ein song. Gud reiser seg, hans fiendar vert spreidde, og dei som hatar honom, flyr for hans åsyn.

Þegar Guð rís á fætur þá tvístrast óvinir hans! Þeir sem hata hann flýja sem mest þeir mega.

2 Liksom røyk driv burt, so driv du deim burt; liksom voks brånar for eld, so gjeng dei ugudlege til grunnar for Guds åsyn.

Blástu þeim burt eins og reyk í vindi! Bræddu þá eins og vax í eldi! Þannig munu óguðlegir tortímast fyrir Guði.

3 Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.

En hinir trúuðu skulu fagna. Þeir kætist og gleðjist

4 Syng for Gud, syng lov for hans namn! Bygg veg for han som fer fram i øydemarker, Jah er namnet hans, og fegnast for hans åsyn!

og lofsyngi Guði! Hefjið lofsöng til hans sem ekur um á skýjunum. Nafn hans er Drottinn! Gleðjist og fagnið í nærveru hans.

5 Far for farlause og domar for enkjor er Gud i sin heilage bustad.

Hann er faðir föðurlausra og verndari ekkna, hann er heilagur.

6 Gud gjev dei einslege hus og heim, han fører fangar ut til lukka; berre dei motstridige bur i turrlende.

Hann lætur hinn einmana komast heim aftur og leiðir fanga út í frelsið á ný. Þar verður sungið og fagnað! En uppreisnarmenn skulu búa við sult og seyru.

7 Gud, då du drog ut framfyre folket ditt, då du skreid fram i øydemarki (Sela)

Guð, þegar þú leiddir þjóð þína gegnum öræfin,

8 då skalv jordi, ja, himmelen draup for Guds åsyn, Sinai der burte skalv for Guds, Israels Guds, åsyn.

þá skalf jörðin og himnarnir nötruðu. Sínaífjall hneigði sig fyrir þér af virðingu og ótta – þér Guði Ísraels.

9 Rikelegt regn let du falla, Gud, du styrkte arven din då han var utmødd.

Þú, Guð, sendir regnskúrir yfir land þitt, hresstir það og endurnærðir.

10 Ditt folk sette seg ned i landet; Gud, du var god og reidde det til for armingen.

Þar settist þjóð þín að. Þú gafst hinum hrjáðu heimili og skjól.

11 Herren gjev sigersong; ein stor skare av kvinnor kjem med gledebod.

Drottinn lætur orð sín rætast og þegar hann talar flýja óvinirnir.

12 Kongar yver herar flyr, dei flyr, og ho som sit heime, deiler herfang.

Konurnar sem heima eru flytja gleðifrétt: „Óvinaherinn er flúinn, þeir sem vildu eyða öllu og umturna!“Og konur í Ísrael skipta herfanginu.

13 Når de ligg millom felæger, er det som sylvlagde duvevengjer, og vengfjører med grøn gullglima.

Þær hylja sig með gulli og silfri, rétt eins og dúfan vængjum sínum!

14 Når den Allmegtige spreider kongar der, er det som det snøar på Salmon.

Þegar Guð stökkti óvinunum á flótta þá snjóaði á Salmonsfjalli.

15 Eit Guds fjell er Basans fjell, eit fjell med mange kollar er Basans fjell.

Þið voldugu Basanfjöll, þið illkleifu tindar!

16 Kvifor ser de skakt, de fjell med mange kollar, til det fjellet der Gud tekkjest å bu? Herren skal og bu der for alltid.

Hvers vegna horfið þið með öfund til Síonar – fjallsins sem Drottinn hefur kosið sér til bústaðar?

17 Guds vogner er tvo gonger ti tusund, tusund på tusund, Herren er imillom deim, Sinai er i heilagdomen.

Með þúsundum vagna lagði Drottinn upp frá Sínaí og kom til síns heilaga musteris á Síon.

18 Du for upp i det høge, førde fangar burt, tok gåvor millom menneskje, ogso av dei tråssuge, at du kunde bu der, Herre Gud.

Hann kleif fjöllin, tók með sér fjölda bandingja og veitti viðtöku gjöfum frá mönnum, jafnvel uppreisnarmönnum. Og nú býr hann hér!

19 Lova vere Herren dag etter dag! Legg dei byrd på oss, er Gud vår frelsa. (Sela)

Lofaður sé Drottinn! Hann leiðir okkur dag eftir dag og hjálpar í öllum vanda.

20 Gud er for oss ein Gud til frelsa, og hjå Herren, Herren er det utvegar frå dauden.

Guð er hjálpræðisguð. Hann er alvaldur og bjargar frá dauða.

21 Ja, Gud krasar hovudet på sine fiendar, den hærde hovudkruna på honom som ferdast i si syndeskuld.

En óvinum sínum eyðir hann, þeim sem þrjóskast og halda áfram á glæpabraut.

22 Herren segjer: «Frå Basan tek eg deim att, eg vil taka deim att frå havsens djup,

Hann segir: „Komið!“við óvini þjóðar sinnar, þá sem fela sig til fjalla eða í hafdjúpunum.

23 so foten din må trakka i blod, tunga åt hundarne dine få sin lut av fiendarne.»

Þjóð hans vill troða þá undir, ganga í blóði þeirra og gefa hundum hræ þeirra.

24 Dei ser di sigersferd, Gud, sigersferdi der min Gud, min konge, fer inn i heilagdomen.

Guð, konungur minn, gengur inn til musteris síns.

25 Fyre gjeng songarar, etterpå harpespelarar midt imillom møyar som slær på trummor.

Fremst fara söngvarar, þá hljóðfæraleikarar og stúlkur sem slá taktinn.

26 Lova Gud i samlingarne, lova Herren, de som er av Israels kjelda!

Allur Ísrael gleðjist með Guði, uppsprettu Ísraels á þessum hátíðardegi.

27 Der er Benjamin, den yngste, som er herre yver deim, hovdingarne av Juda - deira hop, hovdingarne av Sebulon, hovdingarne av Naftali.

Fremst fer Benjamínsætt, hún er minnst. Þá koma prinsar og öldungar Júda og síðan höfðingjar Sebúlons og Naftalí.

28 Din Gud hev bode at du skal vera sterk; Gud, styrk det som du hev gjort for oss!

Sýn þú, Guð, mátt þinn og styrk, því að mikla hluti hefur þú gert.

29 For ditt tempel skuld yver Jerusalem vil kongar føra gåvor til deg.

Konungar jarðarinnar gefa gjafir til musteris þíns í Jerúsalem.

30 Skjell på dyret i sevet, på stuteflokken og folkekalvarne, so dei kastar seg ned for deg med sylvstykke! Han spreider folk som er huga på strid.

Ávíta þú óvini okkar, Drottinn. Færðu þá hingað, sneypta og berandi skattinn! Tvístraðu þeim sem efna til ófriðar.

31 Velduge menner skal koma frå Egyptarland, Ætiopia skal skunda seg og retta henderne ut til Gud.

Egyptar sendi gull og Bláland fórni höndum í lotningu til Guðs.

32 De rike på jordi, syng for Gud, syng lov for Herren! (Sela)

Syngið frammi fyrir Drottni, þið konungsríki jarðarinnar, syngið honum lofgjörðarsöng,

33 Han som fer fram i dei eldegamle himle-himlar! Sjå, han let si røyst høyra, ei veldug røyst.

honum, Guði eilífðar, sem ekur um himininn og talar með þrumuraust svo að undir tekur.

34 Gjev Gud magt! Yver Israel er hans høgd, og hans magt i dei høge skyer.

Drottinn hefur máttinn! Dýrð hans ljómar yfir Ísrael og hans voldugu verk birtast á himninum.

35 Skræmeleg er du, Gud, frå dine heilagdomar; Israels Gud, han gjev folket magt og styrke. Lova vere Gud!

Við krjúpum fyrir honum í lotningu og ótta í musteri hans. Ísraels Guð veitir þjóð sinni mátt og megin. Lofaður sé Guð!