Salmenes 66
1 Til songmeisteren; ein song, ein salme. Ropa fagnadrop for Gud, all jordi!
聖歌隊の指揮者によってうたわせた歌、さんび 全地よ、神にむかって喜び呼ばわれ。
2 Syng ut hans namns æra, gjev honom æra til hans pris!
そのみ名の栄光を歌え。栄えあるさんびをささげよ。
3 Seg til Gud: «Kor skræmelege dine verk er! For di store magt skuld må dine fiendar gjøla for deg.
神に告げよ。「あなたのもろもろのみわざは恐るべきかな。大いなるみ力によって、あなたの敵はみ前に屈服し、
4 All jordi skal tilbeda deg og syngja deg lov, dei skal syngja um ditt namn.» (Sela)
全地はあなたを拝み、あなたをほめうたい、み名をほめうたうであろう」と。 (セラ)
5 Kom og sjå Guds gjerningar! Skræmeleg er han i gjerning mot menneskjeborni.
来て、神のみわざを見よ。人の子らにむかってなされることは恐るべきかな。
6 Han gjorde havet um til turrlende, gjenom elvi gjekk dei til fots; der gledde me oss i honom.
神は海を変えて、かわいた地とされた。人々は徒歩で川を渡った。その所でわれらは神を喜んだ。
7 Han råder med sitt velde æveleg, hans augo gjæter heidningarne; dei tråssuge må ikkje upphøgja seg. (Sela)
神は大能をもって、とこしえに統べ治め、その目はもろもろの国民を監視される。そむく者はみずからを高くしてはならない。 (セラ)
8 De folk, lova vår Gud, og lat røysti av hans lovsong verta høyrd!
もろもろの民よ、われらの神をほめよ。神をほめたたえる声を聞えさせよ。
9 han som heldt vår sjæl i live, og ikkje let vår fot vera ustød.
神はわれらを生きながらえさせ、われらの足のすべるのをゆるされない。
10 For du prøvde oss, Gud, du reinsa oss, som dei reinsar sylv.
神よ、あなたはわれらを試み、しろがねを練るように、われらを練られた。
11 Du førde oss inn i eit garn, du lagde ei tyngjande byrd på våre lender.
あなたはわれらを網にひきいれ、われらの腰に重き荷を置き、
12 Du let menneskje fara yver vårt hovud, me kom i eld og vatn - men du førde oss ut til uppkveikjing.
人々にわれらの頭の上を乗り越えさせられた。われらは火の中、水の中を通った。しかしあなたはわれらを広い所に導き出された。
13 Eg vil ganga inn i ditt hus med brennoffer; eg vil gjeva deg det eg hev lova,
わたしは燔祭をもってあなたの家に行き、わたしの誓いをあなたに果します。
14 det som gjekk yver mine lippor, og som munnen min tala ut då eg var i naud.
これはわたしが悩みにあったとき、わたしのくちびるの言い出したもの、わたしの口が約束したものです。
15 Brennoffer av feite sauer vil eg ofra til deg med eim av verar, eg vil ofra både uksar og bukkar. (Sela)
わたしは肥えたものの燔祭を雄羊のいけにえの煙と共にあなたにささげ、雄牛と雄やぎとをささげます。 (セラ)
16 Kom og høyr, so vil eg fortelja, alle de som ottast Gud, kva han hev gjort for mi sjæl.
すべて神を恐れる者よ、来て聞け。神がわたしのためになされたことを告げよう。
17 Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.
わたしは声をあげて神に呼ばわり、わが舌をもって神をあがめた。
18 Hadde eg stila på urett i mitt hjarta, vilde Herren ikkje høyra.
もしわたしが心に不義をいだいていたならば、主はお聞きにならないであろう。
19 Men Gud hev høyrt, han lydde på mi bønerøyst.
しかし、まことに神はお聞きになり、わが祈の声にみこころをとめられた。
20 Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!
神はほむべきかな。神はわが祈をしりぞけず、そのいつくしみをわたしから取り去られなかった。
