Salmenes 63

1 Ein salme av David, då han var i Juda øydemark. Gud, du er min Gud, eg søkjer deg tidleg; mi sjæl tyrster etter deg, mitt kjøt lengtar etter deg i eit turt land som ligg i vanmagt utan vatn.

Ry Andrianañahare, Ihe ro Andrianañahareko; hitsoek’ azo iraho; miheahea azo ty fiaiko, misalala azo ty sandriko hoe an-tane kànkañe vozake tsy aman-drano,

2 Soleis hev eg set etter deg i heilagdomen til å sjå di kraft og di æra.

Ho treako amy miavakey ao irehe, hahaisake ty haozara’o naho ty enge’o.

3 For di miskunn er betre enn livet, mine lippor skal prisa deg.

Toe soa te amo haveloñeo ty fiferenaiña’o, hisabo Azo o soñikoo.

4 Soleis vil eg lova deg so lenge eg liver, i ditt namn vil eg lyfta upp mine hender.

Hañandriañe Azo t’ie mbe veloñe; i tahina’oy ty hañonjonako tañañe.

5 Som av merg og feitt skal mi sjæl verta mett, og med lovsyngjande lippor skal min munn prisa deg.

Anjañe ty fiaiko hoe aman-tso-kena naho solike, vaho mandrenge Azo an-tsoñy mifale ty vavako,

6 Når eg kjem deg i hug på mitt lægje, tenkjer eg på deg i nattevakterne.

ie mahatiahy Azo am-pandreañe ao, naho mitsakore Azo am-pijilovan-kaleñe.

7 For du hev vore hjelp for meg, i skuggen av dine vengjer kann eg fegnast.

Ihe ro mpañolotse ahiko, naho an-kalon’ela’o ao ty hirebehako.

8 Mi sjæl heng fast ved deg; di høgre hand held meg uppe.

Mipitek’ ama’o ty fiaiko; manohañe ahy ty fità’o havana.

9 Men dei som stend meg etter livet og vil tyna det, dei skal koma til dei nedste djup i jordi.

Fe hajoroboñe an-tsikeokeok’ao ze mipay handrotsake ty fiaiko;

10 Dei skal verta yvergjevne til sverdmagt, verta til ran for revar.

Havariñe an-kaozara’ i fibaray iereo ho tsindrohe’ ty farasy.

11 Men kongen skal gleda seg i Gud; kvar den som sver ved honom, skal prisa seg sæl, for ljugararne skal verta målbundne.

Andriañahare ty irebeha’ i Mpanjakay, mirañorañoa ze hene mifanta ama’e; fe hampidiñeñe ty faliem-pandañitse.