Salmenes 59
1 Til songmeisteren; «tyn ikkje»; av David; ein miktam, då Saul sende folk som gjætte på huset og vilde drepa honom. Frels meg frå mine fiendar, min Gud, berga meg frå deim som stend upp imot meg!
AI Kot, kom kotin dore ia la sang ai imwintiti kan, o kotin pera sang ia mon me palian ia.
2 Frels meg frå deim som gjer urett, og berga meg frå blodgiruge menner!
Dore ia la sang me morsued akan, o kotin sauasa ia sang me inong iong nta.
3 For sjå, dei ligg på lur etter mi sjæl, sterke menner slær seg saman imot meg, Herre, utan mi misgjerd og utan mi synd.
Irail kin masamasan maur i, me kelail akan pokon pena ong ia, a sota dip ai, o sota me sued kot, me i wiadar, Maing Ieowa.
4 Utan mi skuld renner dei fram og gjer seg ferdige. Vakna og møt meg, og sjå!
Irail tang pena o kaonopada, a sota dip ai. Kom kotin opada wasa, o kotin ieiang ia, o irerong mepukat.
5 Ja du, Herre, allhers drott, Israels Gud, vakna til å heimsøkja alle heidningar, ver ikkje nådig mot nokon av dei falske nidingar! (Sela)
Maing Ieowa, Kot Sepaot, Kot en Israel, kotin opada wasa, o kotin kadeikada men liki kan karos. Kom der maki ong amen ir, me kin wia dip ni ar aklapalap. (Sela)
6 Dei kjem att um kvelden, dei hyler som hundar og renner kring i byen.
Nin sautik re kin puredo ngungung dueta kidi kan, o re kin tangatang sili nan kanim o.
7 Sjå, dei let det gøysa ut or munnen sin, der er sverd i deira lippor, for: «Kven høyrer?»
Kom kotin mangi, re kin lidelidu mongin; kodlas kan mi pan kilin au arail: Is me pan rong?
8 Men du, Herre, lær åt deim, du spottar alle heidningar.
A komui, Maing Ieowa, pan kotin kiparamat kin irail, o kom pan kotin kalis irail la.
9 Mot hans magt vil eg venta på deg, for Gud er mi borg.
Kele pa i, i pan rukila re omui. Pwe Kot pere pa i.
10 Min Gud vil møta meg med si nåde, Gud vil lata meg sjå med lyst på deim som lurer på meg.
Kot kin kotin kasale ong ia melel a kalangan; Kot kin kotin wiai ong ia, i en peren kida ai imwintiti.
11 Drep deim ikkje, at ikkje mitt folk skal gløyma det! Driv deim ikring ved di magt og støyt deim ned, du Herre, vår skjold!
Kom der kotin kame ir ala, pwe nai aramas akan pan monokela, a kotin kamueit ir pasang ki omui mana, Ieowa pere pat, kasapoke ir ala.
12 Kvart ord på deira lippor er ei synd i deira munn; lat deim so verta fanga i sitt ovmod og for den banning og lygn som dei talar!
Dip eta lokaia en kilin au arail; i me re pan lokidi ni ar aklapalap; pwe re kin lokaia lalaue o likam eta.
13 Gjer ende på deim i vreide, gjer ende på deim, so dei ikkje meir er til, og lat dei vita at Gud er Herre i Jakob, alt til endarne av jordi! (Sela)
Kom kotin kawe ir ala o der maki ong ir; kawe ir ala, pwe ren solar meakot, ap asa, me Kot kotin kaunda kadaudok en Iakop o sap karos. (Sela)
14 Og dei kjem att um kvelden, hyler som hundar og renner kring i byen.
Nin sautik re kin puredo ngungung dueta kidi kan, o re kin tangatang sili nan kanim o.
15 Dei flakkar um etter mat, vert dei ikkje mette, nattar dei yver.
Re kin tangatang sili rapaki kan ar manga, ap lipaned, ma re sota pan medila.
16 Men eg vil syngja um di magt og um morgonen lovsyngja di miskunn; for du er mi borg og mi livd den dag eg er i naud.
A i pan kauleki duen omui manaman, o ni mansang i pan kapinga omui kalangan, pwe komui pere pa i o ai paip ni ran en ai apwal.
17 Min styrke! for deg vil eg syngja; for Gud er mi borg, min miskunnsame Gud.
I pan kauli ong komui ai paip, pwe Kot pere pa i o ai Kot kalangan.
