< Salmenes 59 >
1 Til songmeisteren; «tyn ikkje»; av David; ein miktam, då Saul sende folk som gjætte på huset og vilde drepa honom. Frels meg frå mine fiendar, min Gud, berga meg frå deim som stend upp imot meg!
Katoeng kruek zaehoikung hanah. David ih Miktam. Anih ih bungmu to paro pae hmah. David hum hanah Saul mah angmah im ah kami patoeh nathuem ih. Aw ka Sithaw, ka misanawk ban thung hoi na loisak ah; ka misanawk ban thung hoiah pakaa ah.
2 Frels meg frå deim som gjer urett, og berga meg frå blodgiruge menner!
Kasae sah kaminawk thung hoiah na loisak ah; athii anghae kaminawk ih ban thung hoiah na pahlong ah.
3 For sjå, dei ligg på lur etter mi sjæl, sterke menner slær seg saman imot meg, Herre, utan mi misgjerd og utan mi synd.
Khenah, nihcae loe kai hum hanah angang o; Aw Angraeng, thacak kaminawk loe ka zaehaih pongah na ai, ka sakpazaehaih pongah doeh na ai ah, ka nuiah kahoih ai hmuen sak hanah amkhueng o.
4 Utan mi skuld renner dei fram og gjer seg ferdige. Vakna og møt meg, og sjå!
Nihcae loe ka sakpazaehaih tidoeh om ai ah, cawnh o moe, tuk hanah amsak o coek boeh; kai abomh hanah angthawk ah loe na khen ah!
5 Ja du, Herre, allhers drott, Israels Gud, vakna til å heimsøkja alle heidningar, ver ikkje nådig mot nokon av dei falske nidingar! (Sela)
Aw misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw, Israel Sithaw, Sithaw panoek ai kaminawk thuitaek hanah angthawk ah; kasae sah kami loe, kawbaktih kami nuiah doeh palungnathaih to tawn hmah. (Selah)
6 Dei kjem att um kvelden, dei hyler som hundar og renner kring i byen.
Nihcae loe duembang ah amlaem o; ui baktiah hangh o moe, vangpui thungah amkaeh o.
7 Sjå, dei let det gøysa ut or munnen sin, der er sverd i deira lippor, for: «Kven høyrer?»
Khenah, nihcae loe patoekhaih lok to thuih o; nihcae ih pahni thungah loe sumsen to oh, mi mah maw thaih tang tih, tiah a thuih o.
8 Men du, Herre, lær åt deim, du spottar alle heidningar.
Toe Aw Angraeng, nihcae to pahnui thui ah loe, Sithaw panoek ai kaminawk boih to pahnui thui ah.
9 Mot hans magt vil eg venta på deg, for Gud er mi borg.
Anih thacakhaih ah kaom nang, nang to kang zing han; Aw Sithaw, nang loe ka buephaih ah na oh.
10 Min Gud vil møta meg med si nåde, Gud vil lata meg sjå med lyst på deim som lurer på meg.
Amlunghaih ka Sithaw mah na pakaa tih; ka misanawk nuiah anghoehaih to Sithaw mah na hnusak tih.
11 Drep deim ikkje, at ikkje mitt folk skal gløyma det! Driv deim ikring ved di magt og støyt deim ned, du Herre, vår skjold!
Kaicae angvaenghaih, Aw Angraeng, nihcae to hum hmah; na hum nahaeloe kai ih kaminawk mah pahnet o ving moeng tih; na thacakhaih hoiah nihcae to anghaehsak phaeng ah loe, pakhrah tathuk ah.
12 Kvart ord på deira lippor er ei synd i deira munn; lat deim so verta fanga i sitt ovmod og for den banning og lygn som dei talar!
Pakha hoi tangoenghaih, kamoek pahninawk hoiah a thuih o ih lok amlaihaih pongah aman o king nasoe.
13 Gjer ende på deim i vreide, gjer ende på deim, so dei ikkje meir er til, og lat dei vita at Gud er Herre i Jakob, alt til endarne av jordi! (Sela)
Palungphuihaih hoiah nihcae to amrosak ah loe, tamit boih ah; Jakob hoi long boenghaih khoek to Sithaw mah ni uk, tiah nihcae mah panoek o nasoe. (Selah)
14 Og dei kjem att um kvelden, hyler som hundar og renner kring i byen.
Nihcae loe duembang ah amlaem o nasoe; ui baktiah hang o nasoe loe, vangpui thungah amkae o nasoe.
15 Dei flakkar um etter mat, vert dei ikkje mette, nattar dei yver.
Buh pakronghaih hoiah ahmuen kruekah amhet o nasoe loe, zok kamthlam ah aqum puek hang o nasoe.
16 Men eg vil syngja um di magt og um morgonen lovsyngja di miskunn; for du er mi borg og mi livd den dag eg er i naud.
Toe kai loe na thacakhaih to laa ah ka sak han; ue, raihaih ka tong naah, nang loe kang vaenghaih hoi ka buephaih ah na oh pongah, na palungnathaih pongah akhawnbang ah hanghaih hoiah laa ka sak han.
17 Min styrke! for deg vil eg syngja; for Gud er mi borg, min miskunnsame Gud.
Aw ka thacakhaih, nang khaeah laa ka sak han; Sithaw loe ka buephaih ah oh moe, amlunghaih Sithaw ah oh.