Salmenes 55
1 Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!
in finem in carminibus intellectus David exaudi Deus orationem meam et ne despexeris deprecationem meam
2 Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja
intende mihi et exaudi me contristatus sum in exercitatione mea et conturbatus sum
3 for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.
a voce inimici et a tribulatione peccatoris quoniam declinaverunt in me iniquitatem et in ira molesti erant mihi
4 Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.
cor meum conturbatum est in me et formido mortis cecidit super me
5 Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.
timor et tremor venit super me et contexit me tenebra
6 Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.
et dixi quis dabit mihi pinnas sicut columbae et volabo et requiescam
7 Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)
ecce elongavi fugiens et mansi in solitudine diapsalma
8 Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»
expectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus et a tempestate
9 Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.
praecipita Domine divide linguas eorum quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate
10 Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.
die et nocte circumdabit eam super muros eius et iniquitas et labor in medio eius
11 Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.
et iniustitia et non defecit de plateis eius usura et dolus
12 For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.
quoniam si inimicus maledixisset mihi sustinuissem utique et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset abscondissem me forsitan ab eo
13 Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -
tu vero homo unianimis dux meus et notus meus
14 me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.
qui simul mecum dulces capiebas cibos in domo Dei ambulavimus cum consensu
15 Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)
veniat mors super illos et descendant in infernum viventes quoniam nequitiae in habitaculis eorum in medio eorum (Sheol h7585)
16 Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.
ego autem ad Deum clamavi et Dominus salvabit me
17 Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.
vespere et mane et meridie narrabo et adnuntiabo et exaudiet vocem meam
18 Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.
redimet in pace animam meam ab his qui adpropinquant mihi quoniam inter multos erant mecum
19 Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.
exaudiet Deus et humiliabit illos qui est ante saecula diapsalma non enim est illis commutatio et non timuerunt Deum
20 Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.
extendit manum suam in retribuendo contaminaverunt testamentum eius
21 Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.
divisi sunt ab ira vultus eius et adpropinquavit cor illius molliti sunt sermones eius super oleum et ipsi sunt iacula
22 Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.
iacta super Dominum curam tuam et ipse te enutriet non dabit in aeternum fluctuationem iusto
23 Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.
tu vero Deus deduces eos in puteum interitus viri sanguinum et doli non dimidiabunt dies suos ego autem sperabo in te Domine
